ارز دیجیتال چیست به زبان ساده | نحوه کار و کاربرد رمز ارز ها

آیا تاکنون به ماهیت پولی که روزانه از آن استفاده می‌کنیم، اندیشیده‌اید؟ اینکه چرا برای نگهداری و نقل و انتقال آن باید از خدمات بانک استفاده کنیم؟ چرا بانک مرکزی هر زمان بخواهد، می‌تواند پول چاپ کند یا دولت می‌تواند با صلاحدید خود پول ما را تصرف کند؟ این‌ها همان پرسش‌هایی هستند که سال‌ها پیش زمینه‌ساز ظهور ارزهای دیجیتال شدند؛ نوعی پول الکترونیکی که به هیچ نهاد مرکزی مانند دولت یا بانک وابسته نیست و کنترل آن به‌طور کامل در اختیار کاربران است. حال اگر کنجکاوید بدانید ارز دیجیتال چیست و چه کاربردی دارد یا چطور در حال تغییر چشم‌انداز مالی جهان است، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

ارز دیجیتال چیست و چرا به آن کریپتو کارنسی می‌گویند؟

ارز دیجیتال یا کریپتو کارنسی (Cryptocurrency) نوعی پول دیجیتالی یا مجازی است که به‌عنوان ابزاری برای مبادلات مالی طراحی شده است. این ارزها از فناوری پیشرفته رمزنگاری برای تأمین امنیت و تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. نام کریپتوکارنسی از ترکیب دو واژه کریپتوگرافی (به‌معنای رمزنگاری) و کارنسی (به‌معنای ارز) به دست آمده است.

مهم‌ترین ویژگی ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بودن آن‌ها است؛ یعنی هیچ مرجع یا نهاد متمرکزی مانند دولت یا بانک نمی‌تواند آن‌ها را صادر یا کنترل کند. آن‌ها به‌جای بانک از یک سیستم غیرمتمرکز برای ثبت و مدیریت تراکنش‌ها و نیز صدور واحدهای جدید استفاده می‌کنند. این سیستم غیرمتمرکز، یک دفتر کل توزیع شده عمومی است که فناوری بلاک‌چین در قلب آن است. همه تراکنش‌ها در این دفتر کل به‌صورت دائمی و غیرقابل‌تغییر ثبت می‌شوند.

ازآنجاکه این ارزها هیچ پشتوانه فیزیکی یا باثباتی ندارند، ارزش آن‌ها را صرفاً عرضه و تقاضای بازار تعیین می‌کند. وقتی تقاضای بازار افزایش می‌یابد، قیمت ارز دیجیتال بالا می‌رود و وقتی عرضه زیاد می‌شود، ارزش آن کاهش می‌یابد.

تفاوت ارز دیجیتال با پول های سنتی

ارزهای دیجیتال از نظر عملکردی ممکن است به ارزهای فیات سنتی نظیر دلار، یورو و ریال شباهت داشته باشند؛ اما تفاوت‌های قابل‌توجهی وجود دارد که آن‌ها را کاملاً از هم متمایز می‌کند. برخی از این تفاوت‌ها عبارت‌اند از:

• ماهیت پول: پول‌های سنتی به‌صورت اسکناس و سکه فیزیکی در دسترس هستند، در حالی‌که ارزهای دیجیتال کاملاً مجازی‌اند و فقط در فضای دیجیتال وجود دارند.
• شفافیت: تراکنش‌های ارز دیجیتال معمولاً در بلاک‌چین ثبت می‌شوند و قابل ردیابی هستند، در حالی که تراکنش‌های پول نقد می‌توانند کاملاً ناشناس باشند.
• تمرکزگرایی: بیشتر ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند و شبکه‌ای از رایانه‌ها در سرتاسر جهان آن‌ها را کنترل می‌کنند، در حالی‌که کنترل پول‌های فیات برعهده بانک‌های مرکزی و دولت‌ها است.
• ایجاد و عرضه: پول سنتی را بانک‌های مرکزی چاپ می‌کنند، اما بسیاری از ارزهای دیجیتال براساس الگوریتم‌های ریاضی از پیش تعیین شده و فرایندهایی مانند ماینینگ ایجاد می‌شوند.
• سرعت انتقال: انتقال ارزهای دیجیتال به‌ویژه در پرداخت‌های بین‌المللی، معمولاً سریع‌تر از انتقالات بانکی سنتی است.
• هزینه تراکنش: هزینه انتقال ارزهای دیجیتال، معمولاً کمتر از سیستم‌های بانکی سنتی است؛ به‌ویژه اگر پای مبالغ زیاد در میان باشد.
• نوسانات قیمت: نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال معمولاً بسیار بیشتر از ارزهای فیات است. البته این نوسانات از جذاب‌ترین ویژگی‌های ارزهای دیجیتال به شمار می‌روند و فرصت‌های کسب سود زیاد از معامله این ارزها، یعنی خرید ارز دیجیتال در قیمت پایین و فروش آن در قیمت بالا، را فراهم می‌آورد.
• امنیت: ارزهای دیجیتال از رمزنگاری پیشرفته برای امنیت استفاده می‌کنند، در حالی‌که امنیت پول‌های سنتی به سیستم‌های بانکی وابسته است.
• قانون‌گذاری: پول‌های سنتی دارای چهارچوب قانونی مشخصی هستند، اما قانون‌گذاری ارزهای دیجیتال به‌دلیل نوع ماهیت این ارزها هنوز با چالش‌های بزرگی روبه‌رو است.

انواع ارز دیجیتال چیست؟

با توجه به ویژگی‌هایی که ارزهای دیجیتال دارند، می‌توان آن‌ها را از جنبه‌های مختلفی دسته‌بندی کرد. بااین‌حال، به‌طور کلی انواع اصلی ارز دیجیتال عبارت‌اند از:

• بیت کوین: اولین و شناخته‌شده‌ترین ارز دیجیتال است و ارزش بازار آن از همه ارزهای دیجیتال دیگر بیشتر است. بیت کوین را پادشاه ارزهای دیجیتال یا طلای دیجیتال هم می‌نامند.
• آلت‌کوین‌ها: همه ارزهای دیجیتال دیگر به غیر از بیت کوین در دسته آلت‌کوین (Altcoin) قرار می‌گیرند. آلت کوین مخفف Alternative Coin و به‌معنای جایگزینی برای بیت کوین است. اتریوم، سولانا، دوج کوین، تتر، ایاس، کاردانو، مونرو، لایت‌کوین و ریپل همگی آلت‌کوین هستند.
• استیبل‌کوین‌ها: استیبل‌کوین‌ها نوعی از ارزهای دیجیتال هستند که ارزش آن‌ها به یک دارایی باثبات مانند دلار آمریکا یا طلا متصل است. تتر (USDT) بزرگ‌ترین استیبل‌کوین بازار است که ارزش آن همواره با یک دلار برابر است.
• میم‌کوین‌ها: میم‌کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که از روی میم‌های اینترنتی و برای سرگرمی ایجاد می‌شوند و اغلب کاربرد خاصی ندارند. این نوع ارزها عمدتاً جامعه‌محور هستند و کاربران آن‌ها به‌شدت از آن‌ها حمایت می‌کنند. از میم‌کوین‌های مشهور می‌توان به دوج کوین، شیبا اینو و پپه اشاره کرد.
• پرایوسی‌کوین‌ها: این ارزهای دیجیتال با محوریت حریم خصوصی کاربران طراحی می‌شوند. دو نمونه از مهم‌ترین پرایوسی‌کوین‌ها مونرو و زی‌کش هستند.
• ارزهای دیجیتال بانک مرکزی: این ارزها که با نماد CBDC نشان داده می‌شوند، از طرف بانک‌های مرکزی کشورهای مختلف صادر می‌شوند. بیشتر آن‌ها هنوز در مراحل بررسی و آزمایش قرار دارند.
• توکن‌های غیر مثلی: NFTها نوع دیگری از ارزهای دیجیتال‌ یا بهتر است بگوییم دارایی‌های دیجیتال هستند که به‌صورت منحصربه‌فرد ساخته می‌شوند. هیچ‌یک از این توکن‌ها با دیگری قابل‌تعویض نیستند و نمی‌توان آن‌ها را کپی کرد. درباره ان‌اف‌تی‌ها می‌توانید در مقاله NFT چیست؟ مفصل‌تر بخوانید.

تفاوت کوین با توکن

همه انواع ارزهای دیجیتال را می‌توان در دو دسته بزرگ کوین و توکن جای داد. این دو اصطلاح گاهی به‌جای یکدیگر به کار می‌روند اما یک تفاوت بزرگ بین آن‌ها وجود دارد:

کوین‌ها روی بلاک‌چین اختصاصی خودشان ساخته می‌شوند و صرفاً به‌عنوان پول کار می‌کنند. بیت کوین، اتریوم، دش، لایت‌کوین، بیت کوین کش، مونرو، نئو (NEO)، ریپل، کاردانو، استلار و نم (NEM) نمونه‌ای از کوین‌ها هستند. این در حالی است که توکن‌ها روی بلاک‌چین‌های دیگر ساخته می‌شوند و بلاک‌چین اختصاصی ندارند. برای مثال، توکن‌های بر بستر بلاک چین اتریوم با استاندارد ERC-20 نشان داده می‌شوند.

برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها کاربردهای متفاوتی دارند و براساس آن کاربردها در دسته‌های مختلفی قرار می‌گیرند. به‌عنوان نمونه، توکن‌های کاربردی، به‌عنوان ابزار در یک اپلیکیشن غیرمتمرکز (dApp) مثل بازی یا متاورس ایجاد می‌شوند و قرار نیست در جای دیگری از آن استفاده کنیم. البته می‌توان آن‌ها را در صرافی‌های ارز دیجیتال معامله کرد. مثال دیگر، توکن‌های حاکمیتی هستند که در سازمان‌های خودگردان غیرمتمرکز (DAO) استفاده می‌شوند و به دارندگان خود حق رأی‌دادن به طرح‌های پیشنهادی برای تصمیم‌گیری درباره فرایند توسعه یا بهبود عملکرد پروژه را می‌دهند.

ارز دیجیتال چگونه کار می‌کند؟

بسیاری از ارزهای دیجیتال برای عملکرد خود به فناوری بلاک‌چین متکی هستند. بلاک‌چین را می‌توان نوعی دفتر کل دیجیتال توزیع شده دانست که به‌جای یک مرجع واحد، شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها (Node) در سراسر جهان، نسخه‌ای از آن را نگهداری می‌کنند. حال سؤال اینجاست که چرا ارزهای دیجیتال از بلاک‌چین استفاده می‌کنند؟

همان‌طور که گفتیم، ارزهای دیجیتال رویکردی متفاوت از ارزهای فیات سنتی دارند و با بانک یا سایر مؤسسات شخص ثالث کار نمی‌کنند. پس چطور باید بین کاربرانی از سراسر جهان که یکدیگر را نمی‌شناسند، اعتماد ایجاد کرد؟ در اینجا نقش بلاک‌چین مشخص می‌شود. بلاک‌چین یک پایگاه داده است که حجم عظیمی از اطلاعات را به‌صورت غیرقابل‌تغییر و شفاف ذخیره می‌کند؛ به‌طوری که هر کسی قادر به مشاهده آن اطلاعات است. بنابراین، هر تراکنشی که به بلاک‌چین اضافه می‌شود، به تأیید شبکه‌ای همتا به همتا و غیرمتمرکز از رایانه‌ها در سراسر جهان می‌رسد که نیاز به شخص ثالثی مانند بانک را مرتفع می‌کند. از آنجا که همه مشارکت‌کنندگان شبکه یک نسخه از بلاک‌چین را دارند، اگر کسی بخواهد آن را تغییر دهد یا دستکاری کند، دیگر اعضای شبکه نسخه او را رد می‌کنند. پیش از این در مقاله‌ای دیگر بلاک چین به زبان ساده به‌طور جامع توضیح داده شده است.

بیشتر ارزهای دیجیتال از فرایند ماینینگ یا استخراج (Mining) برای تولید واحدهای جدید خود استفاده می‌کنند. البته ماینینگ هدف بزرگ‌تری هم دارد و آن افزودن تراکنش‌های جدید به‌منظور به‌روزرسانی مداوم شبکه و تأمین امنیت آن است.

هنگامی که تصمیم می‌گیرید برای کسی ارز دیجیتال ارسال کنید، تراکنشی که انجام می‌دهید به کل شبکه اعلام می‌شود. نودهای مشارکت‌کننده باید تراکنش شما را اعتبارسنجی کنند و همراه با تعدادی تراکنش دیگر، در یک بلاک قرار دهند. وقتی بلاک پر شد، باید آن را به زنجیره بلاک‌چین اضافه کرد. اما چگونه؟

برای افزودن بلاک جدید، یکی از نودهای مشارکت‌کننده در شبکه باید این کار را بر عهده بگیرد. نحوه انتخاب این نود به مکانیزمی بستگی دارد که شبکه از آن برای اجماع استفاده می‌کند. دو مکانیزم اجماع بسیار مهم، الگوریتم اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) هستند. در شبکه‌های اثبات کار مانند بیت کوین، نودی انتخاب می‌شود که در رقابت با سایر نودها برای حل یک معمای ریاضی پیچیده پیروز شود. در حالی‌که در شبکه‌های اثبات سهام مانند اتریوم، نودها به‌شکل تصادفی و با توجه به معیارهای مشخصی انتخاب می‌شوند. احتمال انتخاب‌شدن یک نود، به تعداد توکن‌هایی که سهام‌گذاری یا استیک (Stake) کرده است، مدت‌زمان فعالیت او در شبکه و کیفیت عملکردش بستگی دارد.

این نود بعد از انتخاب‌شدن، تراکنش‌ها را اعتبارسنجی می‌کند و در یک بلاک قرار می‌دهد. سپس این بلاک را منتشر می‌کند تا نودهای دیگر هم آن را بررسی و تأیید کنند. با حاصل‌شدن اجماع، بلاک جدید به بلاک‌چین افزوده می‌شود و در این فرایند، کوین‌های جدید هم استخراج می‌شوند. نودی که بلاک جدید را اضافه کرده است، کوین‌های استخراج‌شده جدید و کارمزدهای تراکنش را به‌عنوان پاداش دریافت می‌کند. این پاداش معمولاً در قالب ارز دیجیتال همان شبکه است. اینکه فرآیند ماینینگ چیست و دقیقا به چه صورت کار می‌کند را می‌توانید به‌طور کامل‌تر در مقاله مربوطه بخوانید.

خرید و فروش ارز دیجیتال

فرایند ماینینگ در شبکه‌هایی که شامل اثبات کار است، به تجهیزات پیشرفته و دستگاه‌های ماینر قدرتمندی نیاز دارد که گران‌قیمت هستند و مصرف برق آن‌ها بسیار بالاست. در شبکه‌های اثبات سهام هم، افرادی که ثروت بیشتری دارند و توکن‌های استیک‌شده آن‌ها زیاد است، شانس بیشتری برای انتخاب‌شدن به‌عنوان اعتبارسنج خواهند داشت. با این حساب به نظر می‌رسد کاربران عادی و سرمایه‌گذاران خرد نمی‌توانند از ارزهای دیجیتال سود ببرند درست است؟

خوشبختانه این‌طور نیست. هدف ارزهای دیجیتال از ابتدا تقسیم عادلانه ثروت بوده است؛ یعنی همه افراد با هر مقدار سرمایه‌ای که دارند بتوانند از آن‌ها بهره‌مند شوند. یکی از روش‌های به‌دست‌آوردن ارز دیجیتال برای افراد عادی، پیوستن به استخرهای ماینینگ است که در آن، هر کسی توان پردازشی خود را به استخر می‌سپارد تا با تجمیع همه آن‌ها، شانس استخراج ارزهای دیجیتال بیشتر شود.  بعد از کسب پاداش‌ها، کاربران به تناسب توان پردازشی که در استخر قرار داده‌اند، سهم خود را دریافت می‌کنند.

راه دیگر، سرمایه‌گذاری بلندمدت و کوتاه‌مدت روی ارزهای دیجیتال است. برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال باید به صرافی‌های متمرکز (CEX) یا غیرمتمرکز (DEX) مراجعه کنیم. برخی از بزرگ‌ترین صرافی‌های ارز دیجیتال جهان، بایننس، کوین‌بیس، بای‌بیت، جمینای، بیت‌گت، بینگ‌ایکس، کوکوین، کراکن و اوککس هستند. البته این صرافی‌ها به کاربران کشورهای تحت‌تحریم از جمله ایران خدمات ارائه نمی‌دهند و ما ایرانی‌ها بهتر است از صرافی‌های ارز دیجیتال داخلی معتبر استفاده کنیم.

ارز دیجیتال چه کاربردهایی دارد؟

ارزهای دیجیتال در اصل ابزاری برای مبادلات مالی بوده‌اند اما امروزه کاربردهای آن‌ها در زمینه‌های مختلف گسترش یافته است. برخی از کاربردهای ارز دیجیتال عبارت‌اند از:

۱. معاملات مالی

ارزهای دیجیتال به‌عنوان یک روش پرداخت، امکان  انجام تراکنش‌های مالی را فراهم می‌کنند، بدون اینکه به وجود واسطه‌هایی مانند بانک یا مؤسسات مالی نیاز باشد. این ویژگی به کاهش هزینه‌ها و انتقال سریع وجوه می‌انجامد که به‌ویژه در پرداخت‌های بین‌المللی و با مبالغ زیاد در خور توجه است. همچنین کارگران مهاجر که می‌خواهند از خارج کشور برای خانواده‌های خود پول بفرستند، با ارزهای دیجیتال امکان انتقال سریع و مقرون‌به‌صرفه پول به سراسر جهان را خواهند داشت.

۲. سرمایه‌گذاری

بسیاری از افراد ارزهای دیجیتال را به‌عنوان یک دارایی برای سرمایه‌گذاری در نظر می‌گیرند. نوسانات قیمت این ارزها می‌تواند فرصت‌های سودآوری برای معامله‌گران فراهم کند. همچنین، در کشورهایی با تورم بالا، افراد برای محافظت از دارایی‌ها در برابر کاهش ارزش پول ملی خود در ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند.

۳. فناوری مالی (فین‌تک)

ارزهای دیجیتال از ابتدا به‌دنبال ایجاد تغییر در صنعت خدمات مالی بوده‌اند. کاربرد این ارزها در زمینه تأمین نقدینگی از طریق وام‌دهی و استقراض، به‌ویژه در مناطق کم‌برخوردار یا محروم از خدمات بانکی حائز اهمیت است. پلتفرم‌های حوزه امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای امکان دریافت وام با استفاده از ارزهای دیجیتال را فراهم می‌کنند و به کسب‌وکارها و استارتاپ‌ها کمک می‌کنند بدون نیاز به بانک‌های سنتی به نقدینگی لازم دسترسی داشته باشند. پیشنهاد می‌شود برای آشنایی با امور مالی غیرمتمرکز مقاله دیفای چیست؟ را بخوانید.

۴. مالکیت دیجیتال

ارزهای دیجیتال به کاربران امکان می‌دهند که دارایی‌های فیزیکی خود از جمله آثار هنری، محتوا، املاک و مستغلات را توکنیزه کنند تا خرید و فروش آن‌ها در دنیای دیجیتال آسان‌تر باشد. این ویژگی میزان نقدشوندگی و دسترس‌پذیری این دارایی‌ها را افزایش می‌دهد.

۵. حفظ حریم خصوصی

یکی از کاربردهای ارزهای دیجیتال امکان تراکنش‌های ناشناس یا نیمه‌ناشناس است که بر حفظ حریم خصوصی کاربران تأکید دارد. این کاربرد به‌ویژه در کشورهایی که آزادی مالی و سیاسی وجود ندارد، قابل‌توجه است.

۶. خرید اقلام در دنیای مجازی

یکی دیگر از کاربردهای بسیار ارزشمند ارزهای دیجیتال، خرید و فروش اقلام مختلف در دنیاهای مجازی مانند متاورس و بازی‌های آنلاین است. با افزایش محبوبیت بازی‌ها و اپلیکیشن‌های بلاک‌چینی، این کاربرد مهم ارزهای دیجیتال روزبه‌روز در حال گسترش است. اگر اولین بار است که واژه متاورس به گوشتان می‌خورد، حتما مقاله متاورس چیست؟ را بخوانید.

مزایا و معایب ارزهای دیجیتال در یک نگاه

به‌طور کلی مزایا و معایب ارزهای دیجیتال را می‌توان به این صورت خلاصه کرد:

مزایای ارز دیجیتال

• تمرکز زدایی و حذف واسطه‌هایی مانند بانک‌ها؛
• تأمین امنیت دارایی‌های دیجیتال از طریق فناوری پیشرفته رمزنگاری؛
• ثبت همه تراکنش‌ها در بلاک‌چین به‌صورت کاملاً شفاف و قابل‌مشاهده و تأیید به‌صورت عمومی؛
• دارای کارمزد کمتر نسبت به ارزهای سنتی به‌ویژه در نقل‌وانتقالات بین‌المللی و با مبالغ زیاد.

معایب ارز دیجیتال

• نوسانات شدید قیمت که سبب بی‌ثباتی این کلاس دارایی می‌شود (هرچند همین نوسانات را در شرایط مساعد می‌توان جزو مزایای ارز دیجیتال دانست)؛
• احتمال آسیب‌پذیری صرافی‌ها و کیف پول‌های ارز دیجیتال در برابر هک، با اینکه خود بلاک‌چین امنیت بسیار بالایی دارد؛
• مشکل مقیاس‌پذیری بلاک‌چین در مقایسه با سیستم‌های پرداختی مانند ویزا؛
• بلاتکلیفی درباره مسائل نظارتی و قانون‌گذاری ارزهای دیجیتال.

معرفی ارز های دیجیتال معروف

در صنعت کریپتو بیش از هزاران ارز دیجیتال وجود دارد؛ اما برخی از آن‌ها بیشتر در بین افراد شناخته‌شده هستند. تعدادی از آن‌ها را در ادامه معرفی کرده‌ایم و لیست ارزهای دیجیتال دیگر را نیز می‌توانید در وب‌سایت بیت ۲۴ ببینید.

۱. بیت کوین (BTC)

بیت کوین اولین ارز دیجیتال جهان است که ساتوشی ناکاموتو که هنوز هویتی ناشناخته دارد، آن را در سال ۲۰۰۹ به جهان معرفی کرد. فاصله قیمت بیت کوین از سایر ارزهای دیجیتال بسیار زیاد است و بزرگ‌ترین رمزارز از نظر ارزش بازار به حساب می‌آید. سقف عرضه بیت کوین به ۲۱ میلیون واحد محدود است که باعث افزایش ارزش آن در طول زمان می‌شود. علاوه بر آن، بیت کوین رویدادی مانند هاوینگ (Halving) دارد که هر چهار سال یک‌بار اتفاق می‌افتد و طی آن، پاداش استخراج بیت کوین نصف می‌شود.

۲. اتریوم (ETH)

دومین ارز دیجیتال بزرگ جهان بعد از بیت کوین که ویتالیک بوترین، برنامه‌نویس روسی کانادایی، آن را در سال ۲۰۱۵ توسعه داد. هدف بوترین از ایجاد اتریوم، ارائه یک کامپیوتر غیرمتمرکز جهانی بود. بلاک‌چین اتریوم در حال حاضر میزبان تعداد زیادی اپلیکیشن غیرمتمرکز، بازی‌ها و سایر پروژه‌های صنعت کریپتو است؛ کاربرد مهمی که سبب محبوبیت بیشتر و افزایش قیمت اتریوم در طول زمان می‌شود.

۳. تتر (USDT)

بزرگ‌ترین استیبل‌کوین در صنعت ارزهای دیجیتال که محبوبیت زیادی دارد. بسیاری از افراد به‌دلیل راحت‌بودن خرید و فروش و نیز نگهداری تتر، آن را به دلار کاغذی ترجیح می‌دهند. قیمت تتر ثابت و همواره برابر با یک دلار است. البته فراموش نکنید که قیمت تومانی تتر ثابت نیست و با تغییرات قیمت دلار بالا و پایین می‌رود.

۴. سولانا (SOL)

یکی از ارزهای دیجیتال ارزشمند بازار که به‌دلیل سرعت انجام تراکنش‌ها و کارآمدی شبکه بلاک‌چین آن، به‌سرعت در حال رشد است. گسترش این اکوسیستم با گذشت زمان می‌تواند به افزایش قیمت سولانا کمک کند.

۵. ریپل (XRP)

شرکت ریپل در سال ۲۰۱۲ با هدف ردیابی تراکنش‌ها هم در ارزهای سنتی و هم در ارزهای دیجیتال، تأسیس شد. طرف حساب ریپل بیشتر بانک‌ها و مؤسسات مالی هستند. به‌دلیل مشکلات حقوقی فراوان با مقامات قانون گذار، قیمت ریپل آن‌طور که باید نتوانست رشد کند.

۶. دوج کوین (DOGE)

معروف‌ترین میم‌کوین که با الهام از سگ ایلان ماسک، صاحب شرکت تسلا، ساخته شد. این ارز در ابتدا صرفاً نوعی شوخی به شمار می‌رفت؛ اما با جامعه قدرتمندش و حمایت‌های ایلان ماسک، به‌مرور به پروژه‌ای جدی تبدیل شد. قیمت دوج کوین تنها در صورتی می‌تواند به‌اندازه کافی رشد کند که به‌فکر افزایش کاربردهای خود در دنیای واقعی، فراتر از یک سرگرمی باشد.

۷. لایت‌کوین (LTC)

شبیه‌ترین ارز به بیت کوین که با هدف سرعت‌بخشیدن به پردازش تراکنش‌ها و فرایند پرداخت، به‌منظور انجام تراکنش‌های بیشتر ایجاد شد. لایت کوین را نقره دیجیتال می‌نامند و همواره با سرعتی پایدار به افزایش محبوبیت خود ادامه داده است. لایت‌کوین مانند بیت کوین دارای رویداد هاوینگ است و عرضه محدود به ۸۴ میلیون واحد دارد. این دو مورد می‌توانند به افزایش کمیابی و در نتیجه افزایش قیمت لایت کوین کمک کنند.

۸. تون کوین (TON)

ارز محبوب پیام‌رسان تلگرام که به‌طور کامل پشتیبانی آن را در اختیار دارد. کد منبع اولیه تون کوین را پاول دورف و بنیانگذاران تلگرام توسعه دادند اما به‌دلیل مشکلات فراوانی که از لحاظ قانونی با کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) پیدا کردند، مجبور شدند آن را رها کنند. بااین‌حال، تلگرام هنوز به‌طور مستقیم از تون حمایت می‌کند و به همین دلیل، این ارز مورد اعتماد بسیاری از سرمایه‌گذاران حوزه ارز دیجیتال است؛ چیزی که سبب افزایش قیمت تون کوین می‌شود.

۹. نات کوین (NOT)

جدیدترین ارز در بین رمزارزهای معرفی شده در این فهرست است که به‌دلیل همه‌گیر شدن برق‌آسای بازی‌های کلیکی تلگرام، نام آن بر سر زبان‌ها افتاد. بسیاری از افراد که حتی تصور نمی‌کردند نات کوین بتواند از حد یک بازی بات تلگرامی فراتر رود، ناگهان با لیست‌شدن آن در صرافی‌های معتبر مواجه شدند. قیمت نات کوین در ساعات اولیه لیست شدن به‌شدت بالا رفت و شبکه با فشار فروش زیادی روبه‌رو شد. بااین‌حال، این بازی محبوب همچنان به کار خود ادامه می‌دهد و الهام‌بخش موج عظیمی از بازی‌های کلیکی دیگری مانند همستر کامبت، تپ سواپ، بلوم و بازی‌های غیرکلیکی مانند کتیزن، لاست داگز و میجر شده است.

کیف پول ارز دیجیتال چیست؟

همان‌طور که برای نگهداری و حمل‌ونقل شکل فیزیکی پول فیات از کیف پول استفاده می‌کنیم، برای ارزهای دیجیتال هم به کیف پول مخصوص آن‌ها نیاز داریم. کیف پول ارز دیجیتال یا کریپتو والت (Wallet) دستگاه‌های فیزیکی، نرم‌افزار دسکتاپ، افزونه مرورگر یا اپلیکیشن موبایلی هستند که برای ذخیره امن ارزهای دیجیتال از آن‌ها استفاده می‌کنیم. این کیف پول‌ها به‌طور کلی به دو دسته سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تقسیم می‌شوند. شکل ذخیره‌سازی ارز دیجیتال در این کیف پول‌ها به دو صورت ذخیره‌سازی سرد (آفلاین) و گرم (آنلاین) امکان‌پذیر است.

انواع کیف پول ارز دیجیتال

کیف پول داغ یا آنلاین: این کیف پول‌ها با اتصال به اینترنت کار می‌کنند. کار با آن‌ها بسیار آسان است و امنیت بالایی دارند اما در برابر هک آسیب‌پذیرتر از کیف پول‌های سرد هستند. کیف پول داخلی صرافی‌ها، کیف پول‌های موبایلی، کیف پول‌های تحت وب یا نرم‌افزار دسکتاپ و نیز افزونه مرورگر، کیف پول داغ در نظر گرفته می‌شوند. از کیف پول‌های نرم‌افزاری محبوب می‌توان به تراست ولت و متامسک اشاره کرد.

کیف پول سرد یا آفلاین: برخلاف کیف پول‌های داغ، این کیف پول‌ها که به‌عنوان کیف پول‌های سخت‌افزاری هم شناخته می‌شوند، کلیدهای شما را در دستگاه‌های فیزیکی و بدون نیاز به اتصال به اینترنت ذخیره می‌کنند. لجر، ترزور و سیف‌پل از کیف پول‌های سخت‌افزاری محبوب هستند. این کیف پول‌ها بسیار گران‌قیمت هستند و برای افرادی مناسب‌اند که در حجم زیاد سرمایه‌گذاری می‌کنند.

مفهوم کلید عمومی، کلید خصوصی و عبارت بازیابی در ارز دیجیتال چیست؟

سه مفهوم مهم درباره کیف پول ارز دیجیتال وجود دارد که باید با آن‌ها آشنا باشید:

• کلید عمومی: این درست مثل شماره کارت بانکی شماست. می‌توانید برای دریافت ارز دیجیتال آن را در اختیار دیگران قرار دهید.
• کلید خصوصی: مهم‌ترین کلیدی که دارید کلید خصوصی است و درست مثل رمز کارت بانکی شماست. بدون آن، برای همیشه مالکیت ارزهای دیجیتال خود را از دست خواهید داد.
• عبارت بازیابی: عبارت بازیابی (Seed Phrase) در کیف پول، شامل ۱۲ کلمه است که به‌شکل تصادفی انتخاب می‌شود و در اختیار شما قرار می‌گیرد. در صورتی که به هر دلیلی کلید خصوصی خود را از دست بدهید، می‌توانید با کمک عبارت بازیابی مجدداً به ارزهای دیجیتال خود دسترسی پیدا کنید. در غیر این صورت هیچ راهی برای بازیابی آن‌ها وجود نخواهد داشت. مگر آنکه از کیف پول‌های حضانتی یا امانی استفاده کنید. ارائه‌دهندگان این کیف پول‌ها کلید خصوصی شما را نگه می‌دارند، در نتیجه اگر آن‌ها را از دست بدهید امکان بازیابی ارزهایتان را خواهید داشت. البته این روش ناامن است و توصیه نمی‌شود!

حال سؤال اینجاست که آیا واقعاً ارزهای دیجیتال ما درون این کیف پول‌ها ذخیره می‌شوند؟

خیر. ارزهای دیجیتال ما درون کیف پول ذخیره نمی‌شوند؛ آن‌ها جایی روی بلاک‌چین هستند. این کلیدهای خصوصی ما هستند که در کیف پول‌ها ذخیره می‌شوند و دسترسی به ارزهایمان روی بلاک‌چین را امکان‌پذیر می‌کنند.

سخن پایانی؛ آینده ارزهای دیجیتال چگونه خواهد بود؟

وقتی سخن از آینده ارزهای دیجیتال به میان می‌آید، دیدگاه‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود. در یک طرف، بیل گیتس، مالک مایکروسافت و ریچارد برانسون، سرمایه‌گذار معروف بریتانیایی قرار دارند که ارزهای دیجیتال را بهتر از ارزهای فیات می‌دانند. از آن سو، سرمایه‌گذار افسانه‌ای قرن، وارن بافت، به‌طور کامل با بیت کوین و ارزهای دیجیتال مخالف است. پل کروگمن و رابرت شیلر، اقتصاددانان مشهور، هم ارزهای دیجیتال را ابزاری برای اعمال مجرمانه قلمداد می‌کنند.

توسعه نوآوری‌های جدید و گسترش کاربردهای حوزه دیفای، پذیرش بیشتر ارزهای هوش مصنوعی و افزایش کاربردهای این ارزها و بلاک‌چین در دنیای واقعی، به پذیرش بیشتر ارز دیجیتال کمک می‌کنند و ثبات بیشتری در بازار ارزهای دیجیتال ایجاد می‌کنند. بااین‌حال، بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که نوسانات قیمت ارز دیجیتال در آینده هم ادامه خواهد داشت؛ ویژگی مهمی که شاید اصلاً بهتر است تغییر نکند!

از سوی دیگر، دولت‌ها تمام تلاش خود را برای قانون‌گذاری ارزهای دیجیتال انجام خواهند داد. چالش‌های نظارتی ممکن است به افزایش اعتماد عمومی و کاهش خطرات مرتبط با کلاهبرداری‌ها در این زمینه کمک کند؛ اما فراموش نکنیم که از ابتدا رسالت ارز دیجیتال، مقابله با دخالت‌های دولت‌ها در امور مالی مردم بوده است. در هر صورت، آینده ارز دیجیتال به فناوری‌ها، بازار و سیاست‌های نظارتی بستگی دارد. با رفع شدن موانع، این ارزها می‌توانند نقش بسیار مهمی در اقتصاد جهانی ایفا کنند.

نظر شما درباره ارز دیجیتال چیست و آینده آن را چطور ارزیابی می‌کنید؟ به نظر شما ارز دیجیتال بهتر است یا ارز فیات؟ لطفاً دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.