آنچه در این مقاله خواهید خواند
پوزیشن معاملاتی (Trading Position) چیست؟ پوزیشن گرفتن در معاملات به چه معناست؟ اگر قصد ورود به بازارهای مالی مثل بازار ارزهای دیجیتال را دارید، این سؤال‌ها برایتان پیش آمده است. در ترید و سرمایه‌گذاری، همه چیز به این بستگی دارد که چه پوزیشنی گرفته می‌شود. در این مقاله توضیح می‌دهیم که موقعیت معاملاتی به چه معناست، انواع پوزیشن معاملاتی چیست و در آخر ریسک‌های هر پوزیشن را بررسی می‌کنیم.
پوزیشن معاملاتی چیست؟
در معاملات، پوزیشن به‌معنای در اختیار داشتن یا فروش یک سهام، کالا، ارز دیجیتال یا دارایی دیگری است. وقتی یک تریدر یا سرمایه‌گذار خرید یا فروشی را با انتظار سود از نوسانات بعدی قیمت انجام می‌دهد، یک پوزیشن گرفته است.
هر پوزیشنی که باز می‌شود، نهایتاً در آینده‌ای دور یا نزدیک بسته خواهد شد. بسته به روندها و نوسانات بازار، یک موقعیت معاملاتی می‌تواند سودده یا زیان‌ده باشد؛ سود یا ضرر یک پوزیشن معاملاتی بر اساس تفاوت بین قیمتی که پوزیشن در آن باز شده و قیمتی که پوزیشن در آن بسته شده، تعیین می‌شود.
بازه زمانی بین باز و بسته شدن یک موقعیت معاملاتی دوره هولد آن است. این دوره هولد ممکن است بسته به ترجیح سرمایه‌گذار و نوع دارایی بسیار متفاوت باشد. برای مثال، تریدرهای روزانه معمولاً پوزیشن‌های معاملاتی را در همان روزی که باز می‌کنند، می‌بندند؛ در حالی که یک سرمایه‌گذار بلندمدت ممکن است یک پوزیشن خرید را سال‌ها بعد از باز کردن آن، ببندد.
پوزیشن‌ها می‌توانند سفته‌بازی باشند، با هدف کاهش ریسک باشند یا نتیجه طبیعی یک کسب و کار. برای مثال، یک سفته‌باز می‌تواند پوند انگلیس یا اتریوم (ETH) را با این فرض که ارزش آن بیشتر خواهد شد بخرد، این یک پوزیشن سفته‌بازی یا گمانه‌زنی روی قیمت است. با این حال، یک شرکت آمریکایی که با بریتانیا تجارت دارد، ممکن است درآمد خود را به صورت پوند دریافت کند که باعث می‌شود یک پوزیشن لانگ طبیعی نسبت به پوند داشته باشد.
پوزیشن تریدینگ
گفتنی است که اصطلاح مشابهی به نام معاملات پوزیشن یا پوزیشن تریدینگ (Position Trading) وجود دارد که نباید با مفهوم موقعیت معاملاتی اشتباه گرفته شود. معامله پوزیشن یا معامله Position که معامله خرید و هولد (Buy & Hold) نیز نامیده می‌شود، یک استراتژی سرمایه‌گذاری است که در آن تریدر یک دارایی می‌خرد و آن را با هدف کسب سود برای چند ماه یا حتی چند سال نگه می‌دارد. معاملات Position با استراتژی هولد شباهت دارند اما یک تفاوت دارند؛ اینکه هولدرها عموما دارایی خود را برای مدت طولانی‌تری نگه می‌دارند.
انواع پوزیشن معاملاتی
یک موقعیت معاملاتی می‌تواند بسته به جهت حرکت قیمت لانگ (Long)، شورت (Short) یا خنثی (Neutral) باشد. ابتدا درباره دو پوزیشن لانگ و شورت توضیح می‌دهیم.
پوزیشن لانگ
پوزیشن معاملاتی لانگ که پوزیشن خرید (Buy) نیز نامیده می‌شود شامل خرید یک سهام، ارز دیجیتال، قرارداد آپشن و… است. پوزیشن‌های لانگ با افزایش قیمت سود می‌کنند و با کاهش قیمت زیان می‌کنند. برای مثال، اگر تریدری ۳ بیت کوین (BTC) خریداری کرده باشد، یک پوزیشن لانگ گرفته است، به این معنا که انتظار دارد قیمت بالا برود.
موقعیت معاملاتی لانگ اغلب زمانی اتخاذ می‌شود که یک معامله‌گر معتقد باشد یک دارایی کمتر از ارزش واقعی خود قیمت‌گذاری شده است و پتانسیل بالایی برای رشد دارد. این نتیجه‌گیری می‌تواند بر اساس عوامل مختلفی مانند اخبار مثبت، روندهای مطلوب بازار و دیگر موارد باشد. معامله‌گران همچنین ممکن است در مورد دارایی‌هایی که اخیرا اصلاحی را تجربه کرده‌اند، موقعیت‌های لانگ داشته باشند، به این امید که قیمت مجددا افزایش یابد.
پوزیشن شورت
پوزیشن معاملاتی شورت که پوزیشن فروش (Sell) نیز نامیده می‌شود به معنای فروش یک دارایی است و زمانی سود می‌کند که دارایی زیربنایی کاهش قیمت داشته باشد. اگر تریدر نامبرده ۳ بیت کوین خود را بفروشد، پوزیشن شورت گرفته است، به این معنا که انتظار دارد قیمت BTC کاهش یابد.
موقعیت‌های شورت اغلب زمانی اتخاذ می‌شوند که معامله‌گر معتقد باشد یک دارایی خاص بیش از ارزش خود قیمت‌گذاری شده و پتانسیل کمی برای رشد دارد. تریدرها ممکن است در مورد دارایی‌هایی که دچار هایپ قیمت شده‌اند، پوزیشن معاملاتی شورت یا سل بگیرند زیرا انتظار دارند قیمت دارایی در نهایت سقوط کند.
پوزیشن خنثی
نوع سومی از موقعیت معاملاتی به نام پوزیشن خنثی یا دلتا خنثی (Delta Neutral) وجود دارد. پوزیشن خنثی در واقع یک استراتژی معاملاتی است که در آن سرمایه‌گذار یا تریدر بی‌تفاوت به جهت حرکت بازار یا حرکت قیمت یک دارایی پوزیشن می‌گیرد. این به معنای آن است که تریدر روی بالا یا پایین رفتن قیمت دارایی شرط نمی‌بندد بلکه قصد دارد از فاکتورهای دیگری مثل نرخ بهره، زوال زمانی (Time Decay) و عوامل دیگر سود بگیرد.
برای مثال، یک تریدر ممکن است با هولد همزمان قرادادهای آپشن خرید و فروش یک دارایی، پوزیشن خنثی بگیرد. در این حالت، قیمت هدف و تاریخ انقضا هر دو قرارداد خرید و فروش یکی است. این به تریدر اجازه می دهد در صورت حرکت قابل توجه قیمت در یک جهت سود ببرد و در عین حال اگر قیمت نسبتاً ثابت بماند، زیان خود را محدود کند.
استفاده از اهرم در موقعیت معاملاتی
معامله‌گران علاوه بر گرفتن پوزیشن لانگ یا شورت، می‌توانند با استفاده از اهرم معامله، اندازه پوزیشن خود را افزایش دهند. اهرم به تریدرها اجازه می‌دهد تا با استقراض وجوهی از صرافی یا کارگزار، موقعیت معاملاتی بزرگ‌تری نسبت به موجودی حسابشان بگیرند. این استراتژی می‌تواند سود آنها را بیشتر کند اما ریسک زیان را نیز افزایش می‌دهد؛ زیرا زیان‌ها نیز به همان نسبت اهرم بزرگ می‌شوند. هنگام معامله با اهرم، مهم است که از تکنیک‌های مدیریت ریسک مناسب، مانند تعیین حد ضرر (Stop Loss) استفاده کنید.
اندازه پوزیشن معاملاتی چیست؟
اندازه پوزیشن معاملاتی به‌معنای فرایند استراتژیک تعیین حجم یا مقدار دارایی دیجیتالی که یک معامله‌گر باید در یک معامله مشخص بخرد یا بفروشد، است. وقتی اندازه پوزیشن را تعیین می‌کنیم، یعنی بخش مناسبی از سرمایه خود را به هر معامله اختصاص می‌دهیم و میزان تحمل ریسک را در آن لحاظ می‌کنیم.
فرمول محاسبه اندازه پوزیشن معاملاتی
حال سؤال اینجاست که چطور باید اندازه پوزیشن معاملاتی را محاسبه کرد؟ بیایید با یک مثال این مفهوم را توضیح دهیم.
فرض کنیم به‌عنوان یک تریدر، با ۱۰٬۰۰۰ دلار سرمایه، می‌خواهیم بیت کوین بخریم و تحمل آن را داریم که ۲٪ از سرمایه خود را در هر معامله به خطر بیندازیم. با درنظرگرفتن قانون مدیریت ریسک، اگر بخواهیم بیت کوین با قیمت فرضی ۵۰٬۰۰۰ دلاری بخریم، باید اندازه پوزیشن خود را به‌صورت زیر محاسبه کنیم:
اندازه پوزیشن = درصد ریسک در هر معامله ÷ ریسک کلی معاملاتی (قیمت استاپ لاس – قیمت ورودی)
حال بیایید این فرمول را در مثال خود پیاده کنیم:
ریسک کل در هر معامله برابر خواهد بود با ۲٪ از ۱۰٬۰۰۰ دلار = ۲۰۰ دلار
ریسک کلی معاملاتی (تفاوت بین قیمت ورودی و قیمت استاپ لاس) = ۵۰ دلار
در نتیجه، اگر ۲۰۰ را بر ۵۰ تقسیم کنیم، برابر با ۴ می‌شود. این بدان معناست که می‌توانیم با تحمل ریسک ۲ درصدی خود، ۴ بیت کوین بخریم.
بهترین اندازه پوزیشن معاملاتی با توجه به فرمول
از این رو، برای تعیین بهترین اندازه پوزیشن معاملاتی در معاملات ارز دیجیتال، باید موارد زیر را در نظر بگیریم:
- استراتژی مدیریت ریسک: تحمل ریسک را در هر معامله نسبت به کل سرمایه تعیین می‌کنیم.
- تنظیمات معامله: نقاط ورود و خروج و سطوح استاپ لاس یا توقف ضرر را قبل از انجام معامله شناسایی می‌کنیم.
- تجزیه و تحلیل نوسانات: درک نوسانات قیمت ارز دیجیتال مدنظر و نوسانات بازار، برای تعیین سطوح توقف ضرر واقعی مهم است.
اگر اندازه موقعیت معاملاتی را به‌درستی تعیین کنیم، می‌توانیم زیان‌های احتمالی را تا حد زیادی کاهش دهیم و رویکرد منظم سرمایه‌گذاری را حفظ کنیم. به این دلیل که وقتی تأثیر زیان‌های فردی به حداقل می‌رسد، می‌توانیم در بازار باقی بمانیم و در طول زمان از فرصت‌های سودآور بهره‌مند شویم. علاوه بر آن، می‌توانیم به‌شکلی بهینه سرمایه خود را به معامله اختصاص دهیم و استرس ناشی از ضررهای بزرگ یا فرصت‌های ازدست‌رفته را از خود دور کنیم.
ریسک هر موقعیت معاملاتی چیست؟
حتی اگر دانشی حداقلی درباره ترید داشته باشید، بعید است با مفهوم کلی ریسک آشنا نباشید. همه می‌دانیم که معامله در بازار، خواه سهام و فارکس باشد یا ارز دیجیتال، با ریسک همراه است. اما وقتی می‌گوییم «ریسک موقعیت معاملاتی»، دقیقاً درباره چه چیزی صحبت می‌کنیم؟
موقعیت‌های معاملاتی دو حالت باز و بسته دارند. وقتی موقعیت می‌گیریم، آن را باز می‌کنیم و تا زمانی که از موقعیت خود خارج نشده‌ایم (نبسته‌ایم)، باز باقی می‌ماند. این یعنی معامله همچنان ادامه دارد و بنابراین، تمام نوسانات و تغییراتی که در بازار اتفاق می‌افتد، بر پوزیشن معاملاتی باز تأثیر می‌گذارد. در نتیجه، هر موقعیت معاملاتی باز، چه خرید (لانگ) باشد چه فروش (شورت)، ریسک‌هایی دارد.
موقعیت‌های معاملاتی می‌توانند بسته به استراتژی تریدر، از چند دقیقه تا چند ماه یا حتی چند سال باز بمانند. هرچه این مدت زمان طولانی‌تر باشد، ریسک موقعیت معاملاتی بیشتر خواهد بود؛ زیرا در طی این مدت ممکن است بارها بازار با شرایط منفی و ناخوشایند روبه‌رو شود. برای مثال، اگر در پوزیشن لانگ باشید، کاهش ناگهانی قیمت‌ها ممکن است باعث زیان شما شود. از سوی دیگر، در پوزیشن شورت، ممکن است بازار با افزایش ناگهانی روبه‌رو شود و به شما ضرر وارد کند. فقط تریدرهایی می‌توانند ریسک هر موقعیت معاملاتی خود را کاهش دهند که استراتژیهای مدیریت ریسک درستی را تنظیم کنند و به‌موقع از موقعیت خارج شوند.
ریسک هر موقعیت معاملاتی علاوه بر مدت‌زمان باز ماندن آن، به میزان ارزش دارایی که به آن اختصاص داده‌اید هم بستگی دارد. هرچه موقعیت شما بزرگ‌تر باشد، ریسک زیان بالقوه آن بیشتر خواهد بود.
ریسک‌های پوزیشن های معاملاتی باز
یک پوزیشن معاملاتی باز به این معناست که سرمایه‌گذار در معرض نوسانات بازار قرار دارد. دقت داشته باشید که موقعیت معاملاتی باز هم می‌تواند به‌معنای هولد یک دارایی خریداری شده باشد و هم می‌تواند به معنای بازخرید نکردن دارایی باشد که قبلاً فروخته شده است. چیزی که یک موقعیت معاملاتی لانگ را زیان‌ده می‌کند، کاهش قیمت یک دارایی است و از آن سو، چیزی که یک پوزیشن معاملاتی شورت را زیان‌ده می‌کند، افزایش قیمت دارایی مورد نظر است.
مقدار ریسکی که با یک پوزیشن معاملاتی باز همراه است، به سایز آن پوزیشن بستگی دارد. به‌طور کلی، دوره‌های طولانی نگه داشتن یک دارایی ریسک بیشتری دارند؛ زیرا سرمایه‌گذار بیشتر در معرض رویدادهای غیر قابل پیش‌بینی مارکت قرار می‌گیرد.
پوزیشن‌های معاملاتی با ریسک‌های مختلفی از جمله ریسک بازار و ریسک اهرمی همراه هستند. ریسک بازار ریسک زیان دیدن به دلیل تغییر در ارزش دارایی مورد معامله است. این می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله تغییرات در احساسات بازار، شرایط اقتصادی و… باشد.
ریسک اهرمی، ریسک زیان دیدن به‌دلیل استفاده از اهرم است. همانطور که گفته شد اهرم به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا پوزیشن بزرگ‌تری بگیرند؛ اما این ریسک زیان را نیز به نسبت اهرم افزایش می‌دهد.
تنها راه برای کاهش قرارگیری در معرض بازار بستن یک پوزیشن یا استفاده از یک استراتژی پوشش ریسک در مقابل پوزیشن‌های بازار است. نکته قابل توجه این است که بستن یک پوزیشن شورت مستلزم خرید مجدد دارایی فروخته شده است در حالی که بستن یک پوزیشن لانگ به معنای فروش دارایی هولد شده است.
سود و زیان هر پوزیشن معاملاتی
سود و زیان احتمالی موقعیت‌های معاملاتی به عوامل مختلفی از جمله اندازه پوزیشن، اهرم مورد استفاده و نوسان دارایی مورد معامله بستگی دارد. اگر معامله‌گر یک پوزیشن لانگ روی ارز دیجیتال بیت کوین داشته باشد و قیمت BTC افزایش یابد، می‌تواند با فروش آن به قیمت بالاتر سود بگیرد. برعکس، اگر قیمت بیت کوین کاهش یابد، در صورت فروش آن روی قیمتی کمتر از قیمت خرید، متحمل ضرر خواهد شد.
اگر معامله‌گر یک موقعیت فروش یا پوزیشن معاملاتی شورت داشته باشد و قیمت دارایی کاهش یابد، می‌تواند با بازخرید دارایی روی قیمت پایین‌تر، سود بگیرد. برعکس، اگر قیمت دارایی افزایش یابد، در صورت خرید دارایی با قیمتی بالاتر از قیمت فروش، متحمل ضرر می‌شود.
بستن موقعیت معاملاتی
برای اینکه از یک پوزیشن باز خارج شوید، باید آن را ببندید. همانطور که گفته شده بستن پوزیشن لانگ شامل فروش است و بستن پوزیشن شورت به معنای خرید است؛ بنابراین بستن یک موقعیت معاملاتی شامل عکس آن عملی است که هنگام باز کردن پوزیشن انجام شده است.
تفاوت بین قیمتی که در آن یک پوزیشن باز شده و قیمتی که در آن بسته شده به معنای سود یا زیان خالص در آن پوزیشن است. پوزیشن‌ها می‌توانند به دلایل متفاوتی بسته شوند، مثلا برای اینکه سودی را نقد کنند، جلوی ضرر را بگیرند یا قرارگیری در معرض بازار را کاهش دهند.
همچنین، یک پوزیشن معاملاتی ممکن است به شکل غیراختیاری توسط کارگذار یا پلتفرم معاملاتی بسته شود. این اقدام لیکوئید شدن (Liquidation) نامیده می‌شود. برای مثال، در معاملات اهرم‌دار اگر وثیقه یک معامله به خطر بیفتد، کارگزاری ممکن است برای جلوگیزی از زیان خود آن پوزیشن را ببندد. این نوع بسته شدن موقعیت معاملاتی لیکوئید شدن اجباری (Forced Liquidation) نامیده می‌شود.
همچنین وقتی یک پوزیشن معاملاتی تاریخ انقضا دارد (مثلا برای قراردادهای آپشن) بستن پوزیشن غیر ضروری است. در چنین مواردی، بسته شدن موقعیت به محض سررسید قرارداد آپشن خودبه‌خود اتفاق می‌افتد.
استراتژیهای پوزیشن گرفتن در معاملات
سرمایه‌گذاران و معامله‌گران از استراتژیهای مختلفی برای پوزیشن گرفتن یا همان خرید/فروش یک دارایی استفاده می‌کنند. در زیر برخی از استراتژیهای رایج برای اتخاذ یک پوزیشن معاملاتی را به طور خلاصه معرفی می‌کنیم:
- تحلیل تکنیکال (Technical Analysis): تریدرهای تکنیکال از چارت‌ها و سایر شاخص‌های تکنیکال برای شناسایی الگوها و روندهای حرکت قیمت استفاده می‌کنند. این به آنها کمک می‌کند نقاط ورود و خروج بالقوه به یک معامله را پیدا کنند.
- تحلیل فاندامنتال (Fundamental Analysis): تریدرهایی که از تحلیل بنیادی استفاده می‌کنند داده‌های اقتصادی و مالی را برای ارزیابی آینده یک بازار، شرکت یا دارایی بررسی می‌کنند. این کار به تخمین ارزش آتی دارایی زیربنایی کمک خواهد کرد.
- معامله مبتنی بر اخبار (News-Based Trading): معامله‌گرانی که از ترید مبتنی بر اخبار استفاده می‌کنند، خبرها و رویدادهایی را که می‌توانند بر بازارهای مالی تاثیر بگذارند، از جمله اعلامیه‌های بانک‌های مرکزی، نرخ بهره، رخدادهای ژئوپلتیک و … را زیر نظر می‌گیرند. این کار به آنها کمک می‌کند فرصت‌های ترید کوتاه‌مدت را شناسایی کنند.
از دیگر استراتژیهای مورد استفاده برای پوزیشن گرفتن می‌توان به تحلیل احساسات بازار (Market Sentiment) و معاملات خودکار یا الگوریتمی (Algorithmic Trading) اشاره کرد.
به خاطر داشته باشید که نمی‌توان هیچ یک این استراتژی‌ها را به دیگری برتری داد و راهکاری که مناسب همه باشد وجود ندارد. معامله‌گران بر اساس اهداف خود، سطح تحمل ریسک و شرایط بازار ممکن است رویکردهای مختلفی را برای پوزیشن‌های معاملاتی خود اتخاذ کنند. تریدرهای موفق اغلب استراتژیهای متفاوت را ترکیب می‌کنند و در نهایت استراتژی خود را با توجه به به تغییر شرایط بازار تعدیل می‌کنند.
رابطه پوزیشن و استراتژیهای معاملاتی
پوزیشن در معاملات، ارتباط تنگاتنگی با استراتژی معاملاتی شما دارد. این استراتژیهای معاملاتی شما هستند که تعیین می‌کنند چه نوع پوزیشنی اتخاذ کنید. به‌طور کلی، رابطه پوزیشن و استراتژیهای معاملاتی به شرح زیر است:
- نوع پوزیشن: انتخاب پوزیشن لانگ یا شورت تصمیمی اساسی در استراتژی معاملاتی شماست و باید آن را با توجه به تحلیلی که از بازار دارید، اتخاذ کنید. زمانی که انتظار دارید قیمت افزایش یابد، موقعیت لانگ باز می‌کنید و وقتی می‌خواهید از کاهش قیمت سود ببرید، موقعیت شورت باز می‌کنید.
- اندازه پوزیشن: انتخاب اندازه پوزیشن هم به استراتژی معاملاتی شما بستگی دارد و در اصل یکی از مؤلفه‌های کلیدی آن به حساب می‌آید. برای مثال، در استراتژی اسکالپینگ، لازم است موقعیت‌های کوچک‌تری داشته باشید و در استراتژیهای بلندمدت مانند معاملات پوزیشن یا پوزیشن تریدینگ که چشم‌انداز آنها چند ماه تا چند سال است، با مدیریت ریسک می‌توانید موقعیت‌های بزرگ‌تری باز کنید.
- سفارش‌ها و معاملات: پوزیشن از طریق سفارش با استراتژی شما ارتباط پیدا می‌کند. پوزیشن‌ها براساس معاملات ساخته می‌شوند و خود معاملات با سفارش‌ها سروکار دارند. برای مثال، اگر یک موقعیت لانگ شامل یک سفارش خرید داشته باشید که قرار است تا زمان برآورده شدن شرایط خاصی معلق بماند، می‌توانید در استراتژی خود یک سفارش استاپ لاس فروش قرار دهید که هنگامی که پوزیشن باز است، درصورت نیاز آن را اجرا کند. بنابراین، پوزیشن از طریق سفارش‌ها هم با استراتژی معاملاتی شما ارتباط دارد.
- مدیریت ریسک: پوزیشن معاملاتی به‌شدت با استراتژی پوشش ریسکی که اتخاذ می‌کنید، مرتبط است. دانستن اندازه پوزیشن قبل از باز کردن هر معامله بسیار مهم است و به شما کمک می‌کند از ضررهای احتمالی قابل‌توجه جلوگیری کنید.
انتخاب پوزیشن معاملاتی با تحلیل تکنیکال
تحلیل تکنیکال یکی از انواع تحلیل‌های بازار است که نقش مهمی در انتخاب استراتژی‌ها و موقعیت‌های معاملاتی دارد. در ادامه، چند روش برای انتخاب بهترین پوزیشن معاملاتی با کمک تحلیل تکنیکال معرفی می‌کنیم:
تجزیه و تحلیل روند
تحلیلگران تکنیکال، جهت و قدرت کلی روند بازار را با استفاده از میانگین‌های متحرک، الگوهای نموداری، خطوط روند و… شناسایی می‌کنند. در نتیجه، بعد از تشخیص روند غالب از طریق تحلیل تکنیکال، می‌توان یک پوزیشن معاملاتی در جهت آن روند اتخاذ کرد.
سطوح حمایت و مقاومت
سطوح حمایت و مقاومت سطوحی هستند که در برابر قیمت مانع ایجاد می‌کنند و به همین دلیل، احتمال برگشت از آن سطوح بسیار زیاد است. تجزیه و تحلیل حمایت و مقاومت با توجه به تغییرات قیمت در گذشته صورت می‌گیرد و در نتیجه، می‌توان از آنها برای تعیین زمان‌بندی ورود و خروج در پوزیشن‌ها استفاده کرد. این بدان معناست که در سطح حمایت باید پوزیشن را باز کنید و در سطح مقاومت باید به فکر کسب سود از پوزیشن باشید.
حجم معاملات
با کمک داده‌های مربوط به حجم معاملات، می‌توانیم سرنخ‌های مهمی درباره احساسات بازار و اعتقاد به روند به دست آوریم. حجم معاملات بالا، روند روبه‌رشد بازار را تأیید می‌کند و برعکس، حجم معاملات پایین نشان‌دهنده بی‌علاقگی سرمایه‌گذاران است. در نتیجه، پوزیشن گرفتن در معاملات با کمک حجم در بازار، یکی از روش‌های اتخاذ پوزیشن با کمک تحلیل تکنیکال است.
اندیکاتورها
اندیکاتورها و اسیلاتورهایی مانند شاخص قدرت نسبی (RSI)، شاخص مکدی (MACD) و شاخص استوکاستیک (Stochastics)، می‌توانند کف‌های قیمت، اوج‌های قیمت، شرایط خرید و فروش بیش از حد و بسیاری از موارد دیگر در بازار را نشان دهند. علاوه بر آن، استفاده از اندیکاتورها برای پیش‌بینی تغییر روند بسیار مفید است. در نتیجه، تریدرها می‌توانند با کمک این اندیکاتورها انواع پوزیشن معاملاتی مناسب را اتخاذ کنند.
الگوهای نموداری
الگوهای نموداری رایج مانند وج (Wedge)، مثلث، پرچم و بسیاری الگوهای دیگر که با تحلیل تکنیکال شناسایی می‌شوند، می‌توانند در اتخاذ position trading مفید باشند.
سخن پایانی
به طور خلاصه، پوزیشن گرفتن به معنای خرید یا فروش یک دارایی است و معامله‌گران بسته به دید خود از بازار یک موقعیت معاملاتی را اتخاذ می‌کنند. پوزیشن معاملاتی لانگ به معنای خرید یک ارز دیجیتال (یا هر دارایی دیگری) با این انتظار است که قیمت آن افزایش یابد، در حالی که موقعیت معاملاتی شورت شامل فروش یک ارز دیجیتال با این انتظار است که قیمت آن کاهش یابد. قبل از ورود به یک پوزیشن معاملاتی، معامله‌گران باید درک روشنی از استراتژی معاملاتی خود، از جمله نقاط ورود و خروج و برنامه مدیریت ریسک داشته باشند.
تهیه شده در بیت ۲۴
