مقایسه تفاوت ICO و IPO ؛ عرضه اولیه سکه vs عرضه اولیه سهام

عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه سهام شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند. در این مطلب قصد داریم به مقایسه تفاوت ICO و IPO با یکدیگر بپردازیم.

پدرم همیشه به من تاکید می‌کند: اگر پولی در دسترس داری، آن را در بانک نگه ندار! اجازه بده پول برای تو کار کند!

تکنولوژی رمز ارز یک گزینه کاملا جدید به منظور سرمایه‌گذاری برایمان فراهم کرده است. عرضه اولیه سکه (Initial Coin Offering) مفهوم کاملا جدیدی است که با ظهور دنیای کریپتوکارنسی متولد شد. می‌توان آن را به نوعی، معادل عرضه اولیه سهام (IPO) در صنعت ارزهای دیجیتال تلقی کرد. البته با بررسی تفاوت ICO و IPO متوجه خواهید شد اختلاف‌هایی مهم بین این دو وجود دارد.

اگر تصمیم دارید پولتان را در چیزی ارزشمند سرمایه‌گذاری کنید، می‌توانید در عرضه اولیه سهام یک شرکت شناخته شده سهیم شده یا به واسطه شرکت در عرضه اولیه سکه، از یک استارتاپ نوپا حمایت کنید. شما کدام یک را انتخاب می‌کنید؟ با پی بردن به تفاوت آن‌ها، بهتر قادر به تصمیم‌گیری خواهید بود.

در یکی از مطالب پیشین به طور مفصل درباره ICO صحبت کردیم. می‌توانید برای درک بهتر این مفهوم در جهان رمز ارزها، ابتدا به این مطلب مراجعه کرده و سپس تفاوتش با IPO را بررسی کنید. بد نیست نخست توضیحاتی مختصر درباره هر یک ارائه کرده و سپس به بررسی تفاوت های عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه سهام بپردازیم.

عرضه اولیه سکه چیست؟

وقتی شرکتی در پی ارائه رمز ارز، اپلیکیشن یا سرویس جدیدی است، از طریق ICO سرمایه اولیه مورد نیازش را جمع‌آوری خواهد کرد. طی این فرآیند، توکن‌های شبکه به قیمتی پایین به سرمایه‌گذار ارائه می‌شود، فردی که امیدوار است ارزش کوین دریافت شده بعد از عرضه رسمی چند برابر شود و سود زیادی به جیبش سرازیر کند.

این توکن ممکن است یک سری حقوق برای دارنده آن تعیین کند. به عنوان نمونه کاربر دارای توکن ترون قادر به استفاده از محتواهای پلتفرم خواهد بود. در یک سری دیگر از شبکه‌ها، هر کاربر به تعداد کوین‌های در اختیارش، سهمی در تصمیم‌گیری‌ها و رای‌گیری‌ها دارد. به این ترتیب برای تایید شدن پروپوزال‌های مربوط به حذف قابلیتی موجود یا اضافه کردن یک ویژگی جدید، وی حق رای و اظهار نظر دارد.

• ICO یک روش جذب سرمایه محبوب است و بیشتر توسط استارتاپ‌های در پی ارائه محصولات یا سرویس‌ها (معمولا مرتبط با دنیای بلاک چین و رمز ارزها) استفاده می‌شود.
• عرضه اولیه سکه مشابه سهام است، اما آن‌ها برخی مواقع برای یک سرویس نرم افزاری یا کالای ارائه شده، کاربرد دارند.
• برخی ICOها تاکنون سودهای هنگفت و باورنکردنی برای سرمایه‌گذاران داشته‌اند. از طرفی تعداد زیادی از آن‌ها کلاهبرداری بوده یا به خاطر عملکرد ضعیف و شاید شکست خوردن، سبب از بین رفتن بخش یا کل سرمایه افراد شده‌اند.
• به منظور شرکت در یک ICO معمولا اول باید یک ارز دیجیتال خریداری کنید. به همین دلیل نیازمند دانش ابتدایی درباره کیف پول ارز دیجیتال و کار با صرافی‌‌های‌ مخصوص رمز ارزها نظیر بایننس هستید.
• آن‌ها، در بیشتر بخش‌ها، به طور کامل بی‌قاعده هستند و الزامات قانونی پیرامونشان وجود ندارد. به خاطر عدم نظارت بر آ‌ن‌ها و نبود سخت‌گیری برای عرضه، سرمایه‌گذاران باید با احتیاط فراوان اقدام کرده و اسیر وعده‌های شگفت‌انگیز وایت پیپر پروژه نشوند.

عرضه اولیه سهام چیست؟

منظور از IPO، فرآیند ارائه سهام یک شرکت خصوصی به عموم مردم با انتشار سهم‌های جدید است. صدور سهام عمومی به شرکت اجازه می‌دهد از سرمایه‌گذاران عمومی، بودجه مورد نیازش را جمع‌آوری کند. شرکت اقدام‌کننده برای عرضه اولیه سهام، از قبل فعال بوده و سابقه مخصوصا مالی خوبی دارد، اما ممکن است برای توسعه بیشتر، به سرمایه نیاز پیدا کرده باشد.

انتقال از یک شرکت خصوصی به یک شرکت عمومی، زمان مهمی برای سرمایه‌گذاران خصوصی است؛ از آن جایی که «صرف سهام» برای سرمایه‌گذاران خصوصی کنونی در نظر گرفته می‌شود، آن‌ها به سود حاصل از اقدامشان پی خواهند برد. بد نیست بدانید مابه‌‌التفاوت ارزش اسمی و وجوه دریافتی مازاد بابت فروش سهام جدید طی IPO، صرف سهام گفته می‌شود. این مورد نیز جزو مهمترین تفاوت های ICO و IPO است.

• یک IPO سبب می‌شود یک شرکت از انحصار مجموعه‌ای از افراد و سرمایه‌گذاران خارج شده و سایر افراد و سرمایه‌گذاران ریز و درشت نیز قادر به سهیم شدن در موفقیت (و شاید شکست!) آن باشند. طبق این تعریف، عرضه اولیه سهام اغلب برای شرکت‌های شناخته شده و دارای سابقه فعالیت است.
• شرکت‌ها باید به منظور شروع IPO، یک سری الزامات تعریف شده توسط بورس‌ها و کمیسیون بورس و اوراق بهادار را برآورده کنند.
• از طریق عرضه اولیه سهام، شرکت‌ها قادر خواهند بود به وسیله ارائه سهام از طریق بازار اولیه، سرمایه کسب کنند.
• شرکت‌ها برای عرضه کردن، سنجش تقاضا، مشخص کردن قیمت، تعیین زمان عرضه و دیگر موارد مربوط به IPO بانک‌های سرمایه‌گذاری را استخدام می‌کنند.
• عرضه اولیه سهام یک استراتژی خروج برای بنیان‌گذاران و سرمایه‌گذاران اولیه شرکت محسوب می‌شود. به این ترتیب سود کامل سرمایه‌گذاری خصوصی آن‌ها محقق خواهد شد.

اولین و مهمترین تفاوت ICO و IPO

عرضه اولیه سهام معمولا برای شرکت‌های به خوبی مستقر شده (شناخته شده و دارای تاریخچه‌ای حداقل چند ساله) است، اما عرضه اولیه سکه به استارتاپ‌های جوان‌تر و پرخطر مربوط می‌شود. برای درک بهتر، این مثال را در نظر بگیرید. IPO مالک 40 ساله یک شرکت تجهیزات باغبانی است. در آن سو، ICO یک گیک کامپیوتر (بسیار علاقه‌مند به کامپیوتر) 18 ساله است که در گاراژ خانه پدری خود، ابر کامپیوتر درست می‌کند.

اولین مورد دارای یک تجارت شناخته شده و سودآور، یک حساب بانکی محکم و یک سابقه تجاری مثبت است. دومین مورد هیچ کدام یک از این موارد را ندارد، اما ممکن است به استیو جابز بعدی تبدیل شود، هر چند احتمال فراموش شدن ایده خلاقانه وی ظرف یک سال، وجود دارد.

مقایسه تفاوت عرضه اولیه سهام و عرضه اولیه سکه برای بسیاری بی‌معنی است؛ با سرمایه‌گذاری در یک نابغه جوان و گمنام یا یک بیزینس من میان سال و قابل احترام، به دنبال یک هدف مشترک هستید. این هدف، رشد کسب و کار و افزایش سودآوری برای شما است. با در نظر گرفتن این موضوع، به بررسی تفاوت ICO و IPO با یکدیگر می‌پردازیم.

الزامات

IPO

تعدادی شرط وجود دارند که یک شرکت باید آن‌ها را قبل از ارائه سهامش از طریق یک IPO، برآورده کند. به عنوان نمونه می‌توان به داشتن حداقل آستانه درآمد مشخص و سابقه خوب اشاره کرد. انتشار یک IPO به روش سنتی، به دلیل نیاز به گذراندن مراحل قانونی و انطباق با مقررات، روندی زمان‌بر و طولانی است.

بررسی تفاوت عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه سهام نشان داد یکی دیگر از نیازمندی‌های IPO، ایجاد سندی قوی از شرح حال شرکت است. این سند حاوی بیانیه قانونی کمپانی درباره قصد و علت انتشار عمومی سهام خود است و باید اطلاعاتی کلیدی درباره مجموعه و عرضه اولیه سهام پیش رو، ارائه کند. به این ترتیب، به لطف داشتن اطلاعات کافی، سرمایه‌گذاران بالقوه قادر به تصمیم‌گیری خواهند بود.

برای یک IPO، شما به یک یا چند وکیل، بانک‌ها و مقدار زیادی صبر، نیاز دارید.

ICO

از آن جایی که عرضه اولیه سکه نیازمند پایبندی به هیچ چارچوب نظارتی و پروتکل قانونی نیست، بیشترشان فاقد سابقه بوده و برای مشخص کردن چیستی آن‌ها، به وایت پیپر مربوط به پروژه ارجاع داده می‌شود. وایت پیپر یا مقاله سفید درباره استارتاپ، تیم توسعه و همچنین اهداف و مشکلاتی که به واسطه راهکارهای آن‌ها برطرف خواهند شد، صحبت می‌کند، اما به خاطر نظارت کمتر، احتمال بزرگنمایی بیشتر است.

تفاوت ICO و IPO از نظر مدت زمان فرآیند فاحش است، به طوری که ICO بسیار سریع‌تر انجام می‌شود. معمولا، همراه یک پروژه عرضه اولیه سکه نیز مقاله سفیدی منتشر می‌کند، اما برخلاف IPO، فرمت استانداردی به این منظور وجود ندارد. در نظر داشته باشید در برخی کشورها، چنین مقاله‌ای به هیچ عنوان سندی قانونی محسوب نمی‌شود.

برای یک ICO، فقط به اینترنت و تعدادی برنامه‌نویس نیاز دارید.

نیازهای سرمایه‌گذار

IPO

اگر می‌خواهید در شرکتی واقع در کشور محل زندگی‌تان سرمایه‌گذاری کنید، کار بسیار ساده‌ای در پیش دارید. به منظور شرکت در عرضه اولیه سهام یک شرکت خارجی، معمولا یک رویه قانونی اضافی وجود داشته و این امکان را برای افراد ساکن در یک کشور، فراهم می‌کند. شما به احتمال زیاد باید از خدمات یک کارگزار استفاده کنید.

ICO

این بهترین بخش است. برای سرمایه‌گذاری در یک عرضه اولیه سکه، فقط باید به اینترنت دسترسی داشته باشید. در ادامه قادر خواهید بود هر توکنی را از هر شرکتی، واقع در هر کشوری از دنیا، خریداری کنید. استثنا در این زمینه، برخی پروژه‌های آمریکایی تعریف شده به عنوان اوراق بهادار، محسوب می‌شوند. این دسته پروژ‌ه‌ها در دسترس شهروندان ایالات متحده قرار ندارند، در غیر این صورت نیازمند گزارشی مشابه عرضه اولیه سهام هستند. این موضوع سبب از بین رفتن یکی از جذابیت‌های اصلی ICO خواهد شد.

منفعت

تصور کنید هر دو دسته سرمایه‌گذاران خوش شانس بوده و بدون در نظر گرفتن تفاوت ICO و IPO سرمایه‌گذاری‌شان با سود همراه شده است. با شرکت در هر کدام، چقدر سود به دست خواهید؟

IPO

سهام به دست آمده به واسطه عرضه اولیه سهام، نشان‌دهنده سهم و مالکیت شما از بخشی از درآمد آتی شرکت است. سهام‌داران، سودشان را به صورت سالیانه دریافت می‌کنند. مبلغ دریافتی، به میزان پیشرفت و موفقیت کمپانی در همان سال بستگی دارد. روش دیگر کسب درآمد به جای دریافت سود سرمایه‌گذاری از شرکت، خرید سهام در عرضه اولیه و سپس فروش آن به دیگران بعد از افزایش ارزش هر سهم به واسطه موفقیت شرکت است.

ICO

یک نکته بسیار مهم را در اینجا باید مد نظر داشت. این یکی از مهمترین تفاوت های عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه سهام به شمار می‌رود: کوین‌های دیجیتالی به دست آمده طی ICO، مالکیت پروژه را اعطا نمی‌کنند. در عوض، سرمایه‌گذاران به روش‌های مختلف، در آینده از اقدام خود منفعت خواهند برد. این اتفاق وابسته به ساختار رمز ارز است.

به عنوان نمونه‌ می‌توان به خرید و فروش کوین تحت قیمتی مشخص، دریافت مبلغی از شرکت در صورت افزایش درآمد از اندازه‌ای معین، یا کسب اجازه ورود به دفاتر شرکت و استفاده از امکانات آن‌ها اشاره کرد! تمام این مزایا در وایت پیپر ذکر شده‌اند، به همین دلیل می‌توانید با استناد به سند مقاله سفید، بعد از شرکت در عرضه اولیه سکه، از شرکت ارائه‌کننده آن حقوقتان را طلب کنید.

تفاوت ICO و IPO از نظر امنیت سرمایه‌گذاری

آیا یک تفاوت ICO و IPO بحث امنیت است؟ آیا عرضه اولیه سهام امنیت بیشتری دارد؟ شاید اینطور به نظر برسد، اما چنین موضوعی صحت ندارد. اگرچه ممکن است شرکت سندی قوی شامل تمام توضیحات ارائه کرده و سختگیرانه‌ترین الزامات قانونی را نیز پشت سر بگذارد، اما احتمال ورشکسته شدن آن در آینده را نباید فراموش کرد. در صورت بروز این اتفاق، سرمایه‌تان بر باد خواهد رفت.

از طرفی دیگر، اگر در یک عرضه اولیه سکه امیدوارکننده شرکت کنید، بدون نیاز به رعایت تشریفات اداری و درگیر شدن با الزامات قانونی، سود بسیار زیادی به دست خواهید آورد. احتمال شکست و موفقیت پروژه‌های عرضه شده به واسطه IPO و ICO وجود دارد، پس به شدت توصیه می‌کنیم قبل از اقدام، تمام اسناد و منابع موجود درباره پروژه را بررسی کرده و از ارزش آن برای سرمایه‌گذاری اطمینان پیدا کنید. با هر میزان تحقیق، نمی‌توان به طور 100 درصد از موفقیت یک پروژه اطمینان پیدا کرد، اما با داشتن اطلاعات کافی، میزان ریسک به شدت کاهش پیدا می‌کند.

اولین و مهمترین تفاوت عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه سهام که در بالا به آن اشاره کردیم، سرمایه‌گذاری در یک شرکت باپشتوانه و تاریخچه خوب یا استارتاپی نوپا و کمتر شناخته شده است. به خاطر کمتر بودن الزامات قانونی طی یک ICO، احتمال فریبکارانه بودن طرح و دادن وعده‌هایی دروغین در وایت پیپر افزایش پیدا می‌کند. از طرفی، این دسته پروژه‌ها، در صورت فریبکارانه نبودن و کسب موفقیت، رشد وحشتناکی را تجربه می‌کنند، به طوری که بعید نیست پولی که سرمایه‌گذاری کردید، طی یک روز، بالای هزار درصد بیشتر شود؛ با افزایش ریسک سرمایه‌گذاری، میزان کسب سود نیز بالاتر خواهد رفت.

بررسی سریع مزایا و معایب عرضه اولیه سکه و سهام

	قابلیت اطمینان	پوشش حقوقی	سابقه شرکت	سرمایه‌گذاری سریع	سرمایه‌گذاری کوچک	دسترسی بین‌المللی
IPO	+	+	+	–	–	–
ICO	–	–	–	+	+	+

• همانطور که گفتیم، نیاز به برآورده کردن یک سری الزامات قانونی، که از جمله آن‌ها سابقه خوب به شمار می‌رود، سبب خواهد شد سرمایه‌گذاران حس اطمینان بیشتری نسبت به IPO داشته باشند.
• از آن جایی که سازمان‌های نظارتی، بر عرضه اولیه سهام شرکت‌ها نظارت دارند، می‌توان در صورت بروز مشکل از طریق آن‌ها برای کسب پاسخ اقدام کرد.
• سابقه و تاریخچه شرکت، فاکتوری مهم در عرضه اولیه سهام بوده و این یک تفاوت مهم ICO و IPO محسوب می‌شود. این در حالی است که اکثر عرضه‌های اولیه سکه، توسط استارتاپ‌هایی نوپا صورت گرفته و افرادی اغلب جوان، به منظور پیاده‌سازی ایده خود، به دنبال جذب سرمایه هستند.
• برای شرکت در یک IPO باید روندی تقریبا زمان‌بر را طی کنید، مخصوصا اگر شرکت مورد نظر برای سرمایه‌گذاری، خارجی باشد. در آن سو برای حضور در یک ICO، بدون در نظر گرفتن مرزها، می‌توانید از طریق اینترنت اقدام کنید.
• عرضه اولیه سکه، امکان سرمایه‌گذاری‌های کوچک را فراهم می‌کند. به این ترتیب افرادی با پول محدود نیز قادر به کسب سود (در صورت موفقیت پروژه) خواهند بود.
• عرضه اولیه سکه کاملا بدون مرز است و هر فردی از هر کجای دنیا، می‌تواند در هر پروژه‌ای، بدون در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی شرکت آن، اقدام به سرمایه‌گذاری کند.

نگاهی ریزبینانه به تفاوت IPO و ICO

بلوغ تجارت

بسیاری از مشاغلی که عرضه اولیه سهام را دنبال می‌کنند، از قبل برندشان را ساخته و استقرار پیدا کرده‌اند. به منظور کسب سرمایه برای توسعه بیشتر، یکی از بهترین راه‌ها IPO است. به عنوان برخی شرکت‌هایی که در سال 2019، با موفقیت یک IPO را پشت سر گذاشتند، می‌توان به اوبر، Airbnb، پینترست، پلوتون، اسلک و لیفت اشاره کرد. همانطور که می‌بینید، حتی شرکت بزرگی نظیر اوبر نیز ممکن است یک عرضه اولیه سهام راه‌اندازی کند.

ممکن است علاوه بر آشنایی با شرکت‌های عرضه‌کننده IPO، از سال‌ها قبل از محصولات و خدماتشان نیز استفاده کرده باشید؛ یک کاربر که سال‌ها است برای اجاره خانه و حمل و نقل در سفر از Airbnb و Uber استفاده می‌کند، با خیال راحت و رغبتی زیاد در آن‌ها سرمایه‌گذاری خواهد کرد، اگر بودجه کافی به این منظور داشته باشد!

حتی اگر با شرکت آشنایی نداشته باشید، قادر به دنبال کردن تاریخچه آن، ارزیابی و تصمیم‌گیری بر اساس حقایق پیشین و کنونی خواهید بود.

اما برای استارتاپ‌های عرضه‌کننده ICO چنین سابقه‌ای وجود نداشته و اغلب تاریخچه‌ای برای تحقیق موجود نیست. در بیشتر مواقع، فرد یا تیم به دنبال کسب سرمایه برای عملی کردن یک ایده (خدمت یا کالا) است، به همین دلیل آن چه درونش سرمایه‌گذاری می‌کنید، از قبل وجود خارجی ندارد. طرح آن‌ها به طور معمول از طریق یک وب سایت زیبا، که احتمالا با تصاویری از نمونه‌های اولیه همراه شده است، مطرح می‌شود. همراه این وب سایت، یک وایت پیپر شامل بررسی بازار پروژه، نقاط عطف آینده، پیش‌بینی‌های مالی و همچنین دخل و خرج است.

اگرچه یک تفاوت مهم ICO و IPO را قابلیت اطمینان عنوان کردیم، اما تعداد قابل توجهی عرضه اولیه سکه موفق به کسب چند ده و چند صد میلیون دلار سرمایه شده‌اند. پروژه‌هایی نظیر اتریوم و نئو، که نمادی موفق در صنعت بلاک چین تلقی می‌شوند، به واسطه همین عمل متولد شده‌ و ارزش هر توکن آن‌ها در مقایسه با زمان شروع فعالیت، تا امروز شدیدا افزایش پیدا کرده است. تعداد زیادی ICO نیز به خاطر توقف فعالیت ارائه‌کننده بلافاصله بعد از جذب پول (کلاهبرداری) یا کاهش (حتی به صفر رسیدن) قیمت توکن، با شکست مواجه شده‌اند.

از آن جایی که الزامات قانونی خاصی برای عرضه ICO وجود نداشته و در نتیجه، شرکت در آن‌ها با ریسک بالایی همراه است، برخی ارائه‌کنندگان، یک سری طرح‌های حمایتی برای سرمایه‌گذاران در نظر می‌گیرند. از این نظر، IPO وضعیت کاملا متفاوتی دارد. به عنوان نمونه کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده چارچوبی مشخص برای راه‌اندازی یک عرضه اولیه سهام داشته و عرضه‌کننده می‌بایست یک سری الزامات را برآورده کند.

قبل از راه‌اندازی، سندی شامل یک سری توضیحات ضروری منتشر می‌شود. این سند متشکل از وضعیت مالی کنونی شرکت، دلیل و اهداف آن‌ها برای IPO، نحوه خرج کردن بودجه بعد از اتمام فرآیند و یک سری اطلاعات دیگر است.

توکن‌ها در برابر سهم‌ها

وقتی ICO به پایان رسید، سرمایه‌گذاران در استارتاپ کریپتویی، اغلب توکن‌های مربوط به شبکه پروژه‌ آن‌ها را به دست خواهند آورد. کاربرد آن‌ها از پروژه‌ای به پروژه دیگر، متفاوت است. در برخی موارد، دارنده تعداد مشخصی توکن قادر به استفاده از سرویس‌های پلتفرم به صورت اشتراکی، خواهد بود. بعد از راه‌اندازی شبکه، باید هزینه بسیار بیشتری به منظور خرید اشتراک پرداخت کنید، اما به عنوان حامی سیستم قبل از شروع به کار آن، این کار به ازای هزینه‌ای بسیار پایین‌تر برایتان میسر شده است.

با این حال اغلب به آن‌ها به چشم یک دارایی سودآور نگاه می‌کنند؛ سرمایه‌گذار انتظار دارد بعد از اتمام عرضه اولیه سکه قیمت هر توکن افزایش پیدا کرده و به وسیله فروش، سود به دست آورد. از این نظر تفاوت بین ICO و IPO وجود ندارد. همانطور که پیشتر به آن اشاره کردیم، همه در پی دریافت سود سالیانه بعد از شرکت در یک عرضه اولیه سهام نبوده و در صورت افزایش ارزش هر سهم، با فروش آن‌ها، به سود دست پیدا می‌کنند.

عرضه سهام طی IPO وضعیت تقریبا یکسانی دارد، به طوری که سرمایه‌گذار امیدوار است قیمت هر سهم در مقایسه با مبلغ پرداخت شده توسط وی، در آینده افزایش پیدا کند. مهمترین نکته درباره تفاوت عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه سهام، منعکس شدن مالکیت بخشی از شرکت توسط سهم‌ها است. این در حالی است که توکن هیچ حق مالکیتی به دارنده اعطا نمی‌کند.

کسانی که سهام یک سازمان قرار گرفته در فهرست عمومی را خریداری می‌کنند، سود دریافت خواهند کرد. این سود، بر اساس میزان درآمدی که شرکت در یک بازه معین به دست آورده، مشخص می‌شود. اگر شرکت در بازه‌ای معین ضررده باشد، به طور طبیعی سودی نصیب سرمایه‌گذار نخواهد شد.

سهم یا توکن، دارنده را در تصمیم‌گیری‌ها دخالت می‌دهد، به طوری که می‌تواند در مشخص کردن مسیر پیش روی شرکت سهیم باشد. از این نظر تفاوتی بین IPO و ICO وجود ندارد.

بازار هدف

اگرچه ممکن است در ICO، استارتاپ عرضه‌کننده، حداقل میزان مشخصی را به منظور مشارکت سرمایه‌گذار تعیین کند، اما آن‌ها اغلب در دسترس عموم قرار داشته و هر فردی قادر است اقدام به خرید توکن‌ها کند. فاکتورهای محدود‌کننده کمی وجود داشته و سرمایه‌گذار با پشت سر گذاشتن چند چک و بررسی نه چندان سخت‌گیرانه، قادر به خرید خواهد بود.

این وضعیت در IPO کاملا متفاوت است، به طوری که موقعیت شرکت در عرضه اولیه سهام، تنها منحصر به افراد دارای ثروت زیاد، افراد باتجربه، تریدرها یا موسسات مالی و سرمایه‌گذاری می‌شود.

نحوه معامله

عرضه اولیه سکه در صنعت کریپتو محبوبیت دارد، به همین دلیل توکن‌ها اغلب از طریق رمز ارزهای معروف نظیر بیت کوین و اتریوم خریداری می‌شوند. به عنوان نمونه می‌توان به اتریوم، دومین رمز ارز برتر بازار، اشاره کرد که طی آن، توکن اختصاصی شبکه یعنی Ether، به ازای دریافت بیت کوین از سرمایه‌گذاران ارائه می‌شد. یک استارتاپ کریپتویی معمولا در تلاش است پروژه خود را در یک صرافی ارز دیجیتال فهرست کرده و امکان خرید و فروش توکنش (یا تبدیل به دیگر رمز ارزها) را فراهم کند.

به دنبال یک عرضه اولیه سهام، سهم‌های شرکت عرضه شده به صورت عمومی، در بورس‌ها ارائه می‌شوند. خرید و فروش به واسطه ارز فیات (نظیر دلار، یورو، تومان) صورت می‌گیرد. سیستم‌های نقل و انتقال بانکی و تسویه حساب، انجام معاملا طی چند ثانیه را میسر می‌کنند.

نوسان

بررسی تفاوت ICO و IPO از نظر نوسان از اهمیت بالایی برخوردار است. حرکات نامنظم قیمت یک دارایی، به طور معمول با سطح نقدینگی مرتبط هستند؛ چقدر سریع می‌توان آن‌ها را در بازار آزاد خریداری کرد یا به فروش رساند؟

با توجه به مشخصات و ماهیت ثابت بورس‌های بین‌المللی سهام، بعد از شرکت در عرضه اولیه سهام، در هر زمان قادر به فروش سهم خود (به عنوان مثال در صورت نیاز ضروری و سریع به پول) خواهید بود. تعدد سفارشات خرید و فروش، به کاهش احتمال بروز نوسانات ناگهانی مخصوصا شدید، کمک زیادی می‌کند.

رمز ارزها و توکن‌های ICO، بیشتر در معرض نوسانات قیمتی شدید قرار دارند، چرا که در مقایسه با سهام شرکت‌ها، افراد به مراتب کمتری مایل به خرید و فروششان هستند. از طرفی فقدان بورس اوراق بهادار برای این نوع دارایی و نبود قوانین حاکم و شفافیت بیشتر، احتمال پامپ و سپس تخلیه شدن قیمت‌ها را بالا می‌برد. به عبارتی قیمت‌ها به صورت مصنوعی، قبل از سقوط ناگهانی، افزایش پیدا می‌کنند.

منبع: cointelegraph