استیبل کوین چیست؟ بررسی کاربرد و تفاوت Stablecoin با سایر رمز ارزها

استیبل کوین دسته‌بندی خاصی از رمز ارزها است. این نوع ارزهای دیجیتال به خاطر قیمت ثابت کاربردهای مشخصی دارند. اما منظور از استیبل کوین چیست؟

یک استیبل کوین نوعی دارایی دیجیتالی است و جزو رمز ارزها به شمار می‌رود. هدف از طراحی آن‌ها، تقلید ارزش ارزهای فیات نظیر دلار و یورو بوده است. آن‌ها به کاربران، ضمن حفظ ثبات قیمت، امکان انتقال ارزان و سریع ارزش در سراسر جهان را می‌دهند. نکته مهم درباره کوین‌های با قیمت ثابت، که سبب شده خرید و فروش تتر در مقایسه با سایر ارزهای دیجیتال حتی بیت کوین حجم معاملات روزانه بیشتری داشته باشد، مصون بودن از نوسانات قیمت است. گفتنی است تتر معروف‌ترین و پراستفاده‌ترین استیبل کوین به شمار می‌رود.

دو رمز ارز معروف بازار، بیت کوین و اتریوم، که بیشترین سرمایه کل بازار را در اختیار دارند، در صورت قیمت‌گذاری در برابر فیات (نوسان قیمت آن‌ها به دلار)، نوسانات زیادی را تجربه کرده و به همین خاطر بدنام شده‌اند. دلیل این موضوع، جدید بودن تکنولوژی بلاک چین و نوظهور بودن صنعت رمز ارزها است. از طرفی بازارهای ارزهای دیجیتال در مقایسه با سایر بازارهای مالی تقریبا کوچک هستند. این حقیقت که ارزش یک کریپتوکارنسی به هیچ دارایی متصل نیست، از دیدگاه بازار آزاد جذاب به نظر می‌رسد، اما از طرفی سبب کاهش قابلیت استفاده خواهد شد. استیبل کوین آمده تا این مشکلات را از بین ببرد.

ثبات قیمت سبب شده امروز یک استیبل کوین را از نظر لیکوییدیتی تقریبا هم‌سطح با پول نقد (لیکوئیدترین دارایی) قلمداد کنیم. افراد زیادی این روزها بدون علاقه به ورود به بازار رمز ارزها و سرمایه‌گذاری در آن‌ها، برای نقل و انتقال سریع پول در سراسر دنیا از Stablecoinها بهره می‌برند.

استیبل کوین در بازارهای بی‌ثبات رمز ارزها، پناهگاهی امن است

به عنوان واسط در مبادله، ارزهای دیجیتال از دیدگاه تکنولوژیک فوق‌العاده هستند. با این حال، نوسانات گهگاه شدید ارزش آن‌ها سبب شده خرید آن‌ها، یک سرمایه‌گذاری با ریسک بالا و خطرناک تلقی شود. به دلیلی مشابه آن‌ها برای پرداخت، راهکاری ایده‌آل نیستند؛ حین تسویه تراکنش، ممکن است ارزش کوین در مقایسه با زمان ارسال آن به مقدار قابل توجهی کاهش یا افزایش پیدا کرده باشد. تصور کنید قیمت یک خودرو 36 هزار دلار و قیمت هر BTC در زمان خرید خودرو، 18 هزار دلار است. خریدار به فروشنده، 2 بیت کوین پرداخت می‌کند، اما به خاطر نوسانات شدید و ناگهانی قیمت رمز ارزها، بعید نیست تا زمان انجام موفقیت‌آمیز تراکنش داخل شبکه و تسویه آن برای دریافت‌کننده، ارزش هر واحد به 17 هزار دلار یا کمتر سقوط کرده باشد! به این ترتیب فروشنده، در نهایت 34 هزار دلار به دست خواهد آورد. یک استیبل کوین همچون تتر فاقد این مشکلات است، چرا که قیمت ثابتی دارد.

استیبل کوین ها مصون از نوسانات قیمت بوده یا نوسان بسیار کمی را در فواصل زمانی طولانی تجربه می‌کنند. شرکت‌های توسعه‌دهنده آن‌ها تلاش می‌کنند به وسیله ردیابی ارزش دارایی اساسی یا ارز فیاتی که در حال تقلید هستند، قیمت هر واحد را ثابت نگه دارند. به عنوان نمونه تتر ارزش دلار آمریکا را تقلید کرده و هر واحد آن همیشه 1 دلار قیمت دارد. شرکت توسعه‌دهنده به ازای ضرب هر سکه (یک واحد USDT)، یک دلار به حسابی ذخیره واریز خواهد کرد. در نتیجه اگر 18 میلیارد کوین تتر در شبکه وجود دارد، تقریبا 18 میلیارد دلار نیز در حسابی ذخیره، به عنوان پشتوانه، موجود است. رفتار خاص استیبل کوین ها سبب شده در دل بازارهای بی‌ثبات و محکوم به تجربه‌ی نوسانات شدید قیمت، به عنوان یک دارایی و پناهگاه امن، کاربرد داشته باشند.

استیبل کوین ها چگونه کار می‌کنند؟

این نوع رمز ارزها را می‌توان به چند دسته‌بندی تقسیم کرد. هر کدام از آن‌ها به روش‌های مختلف ارزش واحدهای خود را ثابت نگه می‌دارد. در ادامه به متداول‌ترین انواع Stablecoin اشاره خواهیم کرد.

استیبل کوین با پشتوانه فیات

محبوب‌ترین نوع استیبل کوین دارای پشتوانه ارز فیات با نسبت 1:1 است. می‌توان آن‌ها را «با وثیفه فیات» نیز خطاب کرد. در اینجا یک صادرکننده مرکزی (یا یک بانک)، مقداری ارز فیات را به عنوان ذخیره در اختیار داشته و در ازای آن، مقدار متناسبی توکن منتشر می‌کند. به عنوان مثال، صادرکننده ممکن است یک میلیون دلار ذخیره کرده و در ازای آن یک میلیون توکن، هر کدام به ارزش یک دلار، در شبکه رمز ارز خود توزیع کند. کاربران قادر خواهند بود شبیه به سایر کوین‌ها و توکن‌ها، آن‌ها را آزادانه خرید و فروش کنند. دارندگان در هر زمان قادر خواهند بود توکن‌های استیبل کوین در اختیارشان را از گرو درآورده و معادلش، دلار دریافت کنند. این موضوع سبب شده یک Stablecoin با پشتوانه فیات، لیکوئیدیتی تقریبا مشابهی با وجه نقد داشته باشند.

بیشتر بخوانید: تفاوت کوین و توکن ارز دیجیتال چیست؟ مقایسه Coin و Token

با وجود ایمن به نظر رسیدن شبکه رمز ارزهای با قیمت ثابت این چنینی، نمی‌توان خرید و فروش آن‌ها را کاملا بدون ریسک دانست. در نهایت، باید به صادرکننده توکن‌ها اعتماد کرد. برای کاربران، راهی به منظور اطمینان کامل درباره ذخیره یا عدم ذخیره وجوهی به عنوان ذخیره (پشتوانه) توسط صادرکننده وجود ندارد. در بهترین حالت، منتشرکننده استیبل کوین تلاش می‌کند به وسیله ارائه مستمر حسابرسی‌ها، رفتاری شفاف از خود نشان بدهد، اما سیستم تا تراستلس (Trustless) شدن، همچنان فاصله زیادی دارد.

بایننس به عنوان بزرگترین صرافی ارز دیجیتال دنیا، دو Stablecoin با پشتوانه فیات دارد. BUSD ارزش دلار آمریکا را تقلید کرده و هر واحد آن برابر یک USD است. دیگری BGBP بوده و نسخه دیجیتالی پوند انگلیس محسوب می‌شود.

Stablecoin با پشتوانه رمز ارز

این نوع استیبل کوین ها رفتاری مشابه کوین‌های با قیمت ثابت دسته‌بندی قبلی (با پشتوانه فیات) دارند، اما تفاوت اصلی در اینجا، استفاده از رمز ارزها به عنوان وثیقه است. از آن جایی که کریپتوکارنسی در زمره دارایی‌های دیجیتالی قرار می‌گیرد، قراردادهای هوشمند کنترل صدور واحدها را بر عهده دارند.

این نوع Stablecoin تراستلس نیست و تراست – مینیمایز (Trust-Minimized) به شمار می‌رود. نکته مهمی که باید در نظر داشته باشید این است که سیاست‌های پولی توسط رای‌دهندگان به عنوان بخشی از سیستم‌های حکمرانی آن‌ها تعیین می‌شود. به عبارتی دیگر قرار نیست به یک صادرکننده مرکزی اعتماد کنید؛ شما اعتماد دارید که همه شرکت‌کنندگان در شبکه، همیشه در جهت منافع کاربران عمل خواهند کرد.

برای به دست آوردن این نوع استیبل کوین کاربران رمز ارز خود را در یک قرارداد قفل می‌کنند. این قرارداد (هوشمند) اقدام به انتشار توکن برای آن‌ها خواهد کرد. در ادامه، فرد به منظور پس گرفتن وثیقه قرار داده شده در قرارداد، باید کوین‌های با قیمت ثابتی که پیشتر دریافت کرده بود را همراه با سود، به همان قرارداد پس بدهد.

مکانیزم‌های کسب اطمینان از تثبیت قیمت Stablecoin با پشتوانه رمز ارز، بسته به سبک طراحی هر سیستم متفاوت است. ترکیبی از نظریه بازی و الگوریتم‌های درون شبکه‌ای، به شرکت‌کنندگان برای ثابت نگه داشتن قیمت، انگیزه می‌دهد.

استیبل کوین الگوریتمی

این نوع سکه دیجیتالی با قیمت ثابت، توسط هیچ ارز فیات یا رمز ارزی حمایت نمی‌شود. در عوض، ثبات قیمت در شبکه این ارز دیجیتال تماما به وسیله الگوریتم‌ها و قراردادهای هوشمند حاصل خواهد شد. قراردادهای هوشمند و الگوریتم‌ها مدیریت عرضه توکن‌ها را بر عهده دارند. از نظر عملکرد، سیاست‌های پولی آن‌ها منعکس‌کننده سیاست‌های مورد استفاده توسط بانک‌های مرکزی برای مدیریت ارزهای ملی است.

اساسا، یک سیستم استیبل کوین الگوریتمی عرضه توکن را در صورت پایین آمدن قیمت (در مقایسه با ارز فیاتی که قیمتش را دنبال می‌کند)، کاهش خواهد داد. اگر قیمت هر واحد از مرزی مشخص (در مقایسه با ارز فیات مورد نظر) بیشتر شود، توکن‌های بیشتری وارد چرخه شده و ارزش هر واحد را کاهش می‌دهد.

آن‌ها را استیبل کوین «بدون وثیقه» نیز خطاب می‌کنند، هر چند از نظر تکنیکی، این اسم درست نیست. برای آن‌ها نیز وثیقه گذاشته می‌شود، اما روش انجام این کار با دو نوع استیبل کوینی که پیشتر بررسی کردیم، تفاوت دارد. در صورت بروز اتفاقی کاملا غیر منتظره، Stablecoinهای الگوریتمی ممکن است برای کنترل حرکت‌های نوسانی و بی‌ثبات‌کننده بازار، نوعی استخر وثیقه داشته باشند.

موارد استفاده و کاربردهای استیبل کوین

Stablecoin را نوع خاصی از ارز دیجیتال خطاب کردیم. این نوع کریپتوکارنسی دارای یک سری کاربردها و موارد استفاده‌ی متفاوت در مقایسه با رمز ارزهای عادی نظیر بیت کوین و اتریوم است.

ذخیره ارزش و کسب سود

جابه‌جایی سریع بین یک رمز ارز پرنوسان و یک استیبل کوین، جزو استراتژی‌های معروف تریدرها است. در زمان ترید کردن، به منظور حفظ ارزش دارایی‌های خود، می‌توانید به یک Stablecoin پناه ببرید! به عنوان نمونه اگر یک سرمایه‌گذار مقداری بیت کوین در حساب داشته و از طرفی طبق تحلیل‌ها، منتظر سقوط قیمت‌ این رمز ارز است، می‌تواند به وسیله تبدیل BTC به USDT یا هر استیبل کوین دیگر، خود را از ضرر مصون نگه دارد.

تتر با قیمت ثابت یک دلار را در نظر بگیرید. قیمت بیت کوین اکنون (11 آذر 1399) با افزایشی بی‌سابقه به 19,690 دلار رسیده است. دارایی فردی مالک یک بیت کوین، اکنون 19,690 دلار ارزش دارد. اگر وی موجودی خود را به تتر تبدیل کند، در صورت سقوط قیمت Bitcoin به هر میزان، موجودی وی همچنان 19,690 دلار باقی خواهد ماند.

از طرفی دیگر می‌توان بعد از سقوط قیمت (مثلا تا 16 هزار دلار)، مجددا با تبدیل USDT به BTC اقدام به خرید بیت کوین کرد. در این صورت با 19,690 دلار تعداد بیشتری Bitcoin به دست خواهید آورد. می‌توانید بعد از افزایش مجدد قیمت باز هم تبدیل به استیبل کوین را انجام داده و با تکرار بینهایت چرخه، سود کسب کنید.

وقتی بازارها در نوسان هستند، ترجیح تریدرها سرمایه‌گذاری در دارایی‌های باثبات نظیر طلا است. Stablecoin تقریبا شبیه به طلا، خانه‌ای امن برای سرمایه‌گذاران فراهم کرده و ریسک مربوط به سرمایه‌گذاری آن‌ها در کریپتوکارنسی را کاهش می‌دهد. به این ترتیب بدون نیاز به خروج از اکوسیستم، می‌توان تا زمان بازگشت ثبات نسبی و کاهش نوسانات شدید، منتظر ماند. اگر استیبل کوین وجود نداشت، در هر مرتبه باید از اکوسیستم خارج شده و دارایی‌تان را به پول نقد تبدیل می‌کردید.

انجام معاملات روزانه

هدف اولیه از توسعه بیت کوین، استفاده در پرداخت‌های روزمره و روتین بود، هر چند امروز اغلب به آن، به چشم سرمایه‌گذاری و ذخیره ارزش نگاه می‌کنند. یکی از دلایل دست نیافتن به این هدف، نوسان بالای قیمت رمز ارزها است.

استیبل کوین ها ظهور کردند تا به عنوان ارز، در آینده‌ای نزدیک، در معاملات روزمره مورد استفاده قرار بگیرند. به عقیده لائل برینارد (Lael Brainard)، یک اقتصاددان آمریکایی و عضو شورای حکام فدرال رزرو ایالات متحده آمریکا، آرزوی Stablecoinها دستیابی به عملکردهای پول سنتی بدون اجبار برای اعتماد به یک صادرکننده (نظیر یک بانک مرکزی) است. البته هنوز به طور کامل به این ویژگی دست پیدا نکرده‌ایم، چرا که کوین‌های با قیمت ثابت دارای پشتوانه فیات، متمرکز بوده و توسط موجودیتی خاص (یک شرکت) اداره می‌شوند. در قسمت‌های بعدی بیشتر در این رابطه صحبت خواهیم کرد.

کاربرد در قراردادهای هوشمند

استیبل کوین ها اجازه می‌دهند از قراردادهای مالی هوشمند، که با گذشت زمان و به طور دوره‌ای قابل اجرا هستند، بهره ببریم. قراردادهای هوشمند، یک سری قرارداد خود-اجرا بوده و در یک شبکه بلاک چین وجود دارند. اجرای آن‌ها نیازمند مشارکت هیچ شخص ثالث یا مرجع مرکزی نیست.

این معاملات خودکار قابل پیگیری، شفاف و برگشت ناپذیر هستند. به همین دلیل به منظور پرداخت حقوق و وام، پرداخت اجاره و حق اشتراک‌ها، گزینه‌ای مناسب به شمار می‌روند. به عنوان نمونه، یک کسب و کار قادر است قرارداد هوشمندی ایجاد کرده و به واسطه آن، انتهای هر ماه، حقوق کاربران را در قالب استیبل کوین به طور خودکار پرداخت کند.

صیانت از دارایی در برابر پول ملی

در صورت سقوط ارزش ارز کشور محل زندگی خود، می‌توانید خیلی سریع آن‌ها را به استیبل کوین‌ های با پشتوانه دلار، یورو، پوند یا حتی طلا تبدیل کرده و از کاهش ارزش دارایی‌تان جلوگیری کنید. این کاربرد مخصوصا برای تریدرهای ایرانی، که مدتی است با نوسانات شدید قیمت ارزهای خارجی مخصوصا دلار دست و پنجه نرم می‌کنند، مناسب است.

معروف‌ترین Stablecoinهای بازار

سکه‌های با قیمت ثابت وثیقه‌گذاری شده، در عمل متداول‌ترین هستند. به عنوان معروف‌ترین موارد می‌توان به تتر (Tether – USDT)، ترو یو اس دی (True USD – TUSD)، پاکسوس استاندارد (Paxos Standard – PAX)، یو اس دی کوین (USD Coin – USDC) و بایننس یو اس دی (Binance USD – BUSD) اشاره کرد. آن‌ها با ارزهای فیات حمایت شده و به واسطه داشتن پشتوانه‌ای از نوع پول نقد، بیشتر مورد توجه تریدرهای و حتی کاربران عادی دوست‌دار تسریع نقل و انتقالات پولی، قرار گرفته‌اند.

البته نمونه‌های معروف دیگری از دو دسته‌بندی با پشتوانه رمز ارز و الگوریتمی نیز در بازار وجود دارند. بیت شیرز یو اس دی (Bitshares USD) و دای (DAI) نمونه‌هایی معروف از کوین‌های با قیمت ثابت دارای پشتوانه رمز ارز و کربن (Carbon) مثالی از استیبل کوین الگوریتمی محسوب می‌شوند.

این لیست کامل نیست، چرا که بازار رمز ارزهای با قیمت ثابت گسترده بوده و تعداد زیادی استیبل کوین وجود دارند. این موضوع با ازدیاد صدها پروژه Stablecoin مشهود است.

با وجود تعدد، تتر پادشاه این بازار است و با فاصله‌ای بسیار زیاد از رقبا، کاربران و حجم معاملات بسیار بیشتری دارد. اگرچه از نظر ارزش کل بازار، بیت کوین نخستین کریپتوکارنسی در بازار محسوب می‌شود، اما از نظر حجم معاملات روزانه، Tether با فاصله‌ای زیاد از Bitcoin، در رتبه نخست قرار دارد. به عنوان نمونه در روز نگارش مطلب (11 آذر 1399)، حجم معاملات تتر و بیت کوین در یک بازه زمانی مشخص، به ترتیب 80 میلیارد دلار و 49 میلیارد دلار بوده است.

همانطور که گفتیم، افراد زیادی هنوز به ارزهای دیجیتال به چشم یک دارایی باارزش نگاه نکرده و به همین دلیل در آن‌ها سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. از طرفی به خاطر نوسانات قیمت، نمی‌توان از کریپتوکارنسی‌ها بدون ریسک در نقل و انتقالات پولی استفاده کرد. اما استیبل کوین عاری از هر دو مشکل است؛ یک سکه دیجیتالی با قیمت ثابت نظیر تتر، به لطف داشتن پشتوانه فیات، نسخه‌ای الکترونیکی از دلار به شمار رفته و در عمل یک نوع دارایی متفاوت و مستقل نیست. از طرفی ثبات قیمت، یکسان ماندن ارزش در زمان ارسال، پردازش تراکنش و دریافت در سمت مقصد را تضمین می‌کند.

مزایا و معایب Stablecoin

شبیه هر تکنولوژی و محصول دیجیتال دیگر، این نوع از رمز ارزها نیز بدون عیب نیستند. البته در نهایت متوجه خواهید شد معایب آن‌ها در مقایسه با مزایا، ناچیز و کاملا قابل چشم‌پوشی است.

مزایا

مزیت اصلی آن‌ها، توانایی بالقوه ارائه یک وسیله‌ مبادله‌ی تکمیل‌کننده رمز ارزها است. به خاطر داشتن نوسانات زیاد قیمت، کریپتوکارنسی‌ها تاکنون در کاربردهای روزمره نظیر فرآیند پرداخت، به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفته‌اند. با این حال استیبل کوین‌ ها به واسطه ارائه سطح بالاتری از قابلیت پیش‌بینی، داشتن پایداری و ثبات، اصلی‌ترین مشکل رمز ارزها که از کاربردشان برای پرداخت‌های روزمره جلوگیری می‌کند را حل کرده‌اند.

سکه دیجیتالی دارای قیمت ثابت، محافظی قدرتمند در برابر نوسانات است. انتظار داریم آن‌ها در ادغام رمز ارزها با بازارهای مالی سنتی، نقشی بسیار مهم ایفا کنند. متاسفانه در حال حاضر، این دو بازار اکوسیستم‌هایی جدا از هم محسوب شده و تعامل بسیار کمی با یکدیگر دارند. به لطف وجود شکل پایدارتری از ارز دیجیتال، احتمال استفاده بیشتر از کریپتوکارنسی در بازارهای وام و اعتبار، در آینده‌ای نزدیک، بسیار بالا است. تاکنون، این بازارها تحت تسلط و در انحصار ارزهای فیات صادرشده به دست دولت‌ها بوده‌اند.

علاوه بر فواید استیبل کوین ها در تراکنش‌های مالی، تریدرها و سرمایه‌گذاران می‌توانند از آن‌ها برای محافظت از پورتفوی خود استفاده کنند؛ اختصاص درصد معینی از پورتفو به کوین‌های با قیمت ثابت مثل تتر، روشی ایده‌آل برای کاهش ریسک کلی است. به همین دلیل بسیاری توصیه می‌کنند همه موجودی خود را در قالب رمز ارزهای پایه، حتی بیت کوین و اتریوم، نگهداری نکرده و بخشی را به کوین‌های مصون از نوسانات قیمت اختصاص بدهید.

یکی از متداول‌ترین استراتژی‌ها برای کسب سود از بازار کریپتوکارنسی، خرید رمز ارزها در زمان سقوط قیمت و  فروش بعد از افزایش مجدد است. در این شرایط، استیبل کوین برای ذخیره ارزش کاربرد خواهد داشت؛ کافی است بعد از افزایش قیمت تا حدی مشخص (که بر اساس تحلیل تکنیکال و تحلیل فاندامنتال می‌توان آن را برای خود تعیین کرد)، دارایی دیجیتالی خود نظیر بیت کوین یا اتریوم را در صرافی بایننس به USDT یا هر استیبل کوین دیگر تبدیل و بعد از کاهش تا مرزی مشخص، مجددا خریداری کرد. اگر کوین‌های با قیمت ثابت وجود نداشتند، برای پیاده کردن این استراتژی، در هر مرتبه مجبور به نقد کردن دارایی خود و سپس خرید مجدد رمز ارز مورد نظر بودید. این کار دشوار و زمان‌بر بوده و به خاطر اجبار برای پرداخت کارمزد، سود به دست آمده از نوسان‌گیری را کاهش می‌دهد.

معایب

اگرچه استیبل کوین ها پتانسیل بالایی برای کمک به افزایش مقبولیت و کاربرد رمز ارزها دارند، اما نمی‌توان از محدودیت‌های آن‌ها چشم‌پوشی کرد. Stablecoinهای نوع اول (دارای وثیقه ارز فیات) در مقایسه با کریپتوکارنسی‌های عادی، خاصیت «عدم تمرکز» کمتری دارند، چرا که یک شرکت مرکزی باید دارایی‌های پشتوانه را نگهداری و ذخیره کند. به عنوان نمونه Tether Limited مسئول انجام این کار برای شبکه تتر است. این در حالی است که به عقیده بسیاری، اصلی‌ترین مزیت کریپتوکارنسی، از بین رفتن وابستگی به یک نهاد یا سازمان خاص (مخصوصا تحت نظارت دولت) و غیر متمرکز بودن است.

درباره استیبل کوین های دارای پشتوانه از نوع ارز دیجیتال و همچنین الگوریتمی (دسته‌بندی دوم و سوم)، کاربران باید به جامعه‌ای گسترده‌تر (و همچنین کد منبع) اعتماد کنند. دلیل این کار، کسب اطمینان از طول عمر سیستم‌ها است. در هر صورت آن‌ها تکنولوژی‌هایی جدید تلقی می‌شوند، به همین دلیل هنوز به بلوغ نرسیده و به زمان بیشتری نیاز دارند.

یکی دیگر از مشکلات، عدم توانایی برای کسب اطمینان کامل درباره حساب‌های ذخیره و پشتوانه (برای استیبل کوین با پشتوانه فیات) است. به عنوان نمونه تا امروز افراد و شرکت‌های زیادی شرکت Tether Limited را به دروغ‌پردازی درباره حساب پس‌انداز ذخیره دلاری خود متهم کرده‌اند. به عقیده آن‌ها، نسبت 1:1 ادعا شده توسط شرکت توسعه‌دهنده صحیح نیست و آن‌ها در مقایسه با مقدار دلار پس‌انداز شده به عنوان پشتوانه، تعداد توکن‌های بیشتری در شبکه بلاک چین تتر توزیع کرده است.

به خاطر حجم بالای انتقادهای وارد شده به این شرکت در سال 2019 درباره نداشتن شفافیت کافی، خدمات مشتریان نامناسب و بی‌توجهی به کاربران، Tether Limited قدم‌های زیادی برای کسب مجدد اعتماد کاربران برداشت. به عنوان نمونه باید به انتشار دوره‌ای اطلاعات حساب‌های خود اشاره کرد.

سهولت در خرید و نگهداری را از جمله مزایای رمز ارزها خطاب کردیم. افراد زیادی در ایران به واسطه نگه داشتن حجم بالایی اسکناس دلار در منزل، هدف دستبرد قرار گرفته‌اند. متاسفانه رمز ارزها نیز کاملا مصون نبوده و احتمال هک شدن شبکه‌ آن‌ها، هک شدن صرافی مورد استفاده توسط شما یا هک شدن کیف پول رمز ارز وجود دارد. البته با رعایت نکات امنیتی نظیر فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای می‌توان تا حد زیادی احتمال بروز مشکلات این چنینی را کاهش داد.

محدودیت‌های استیبل کوین‌ ها

وجود یک سری محدودیت، سرعت گسترش مقبولیت و پذیرش این نوع دارایی دیجیتال را کاهش داده است. در ادامه به بررسی مهترین موارد می‌پردازیم.

نبود خاصیت «عدم تمرکز»

به خاطر داشتن پشتوانه مالی قوی با ارزهای فیات، کوین‌های با قیمت ثابت از دسته اول مثل تتر، محبوبیت و کاربرد بیشتری دارند. مشکل اینجاست که آن‌ها، متمرکز به شمار رفته و نهادی خاص، مسئولیت کنترل شبکه را بر عهده دارد. این ویژگی برخلاف خاصیت ذاتی «غیر متمرکز» بودن رمز ارزها و مدیریت انجمنی طبق نظر همه کاربران است.

به همین دلیل تریدرها باید به شرکت صادرکننده توکن‌ها و مدیریت‌کننده شبکه اعتماد کرده و وجود نسبت 1:1 بین توکن‌ها و ارز فیات ادعا شده را حتی بدون انتشار حسابرسی‌ها توسط شرکت، باور کنند. البته این موضوع درباره تتر، پراستفاده‌ترین و معروف‌ترین استیبل کوین دنیا صدق نکرده و Tether Limited به طور مستمر، درباره فعالیت‌هایش شفاف‌سازی می‌کند.

گره خوردن با مقررات ارزهای فیات

Stablecoinهای نوع اول، که با ارزهای فیات حمایت می‌شوند، خواه ناخواه درگیر قوانین و مقررات مربوط به همان ارزها خواهند شد. این موضوع کارایی تبدیل آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

ارتباط مستقیم با یک ارز، رمز ارز یا شی

اگر اقتصاد یک کشور دچار رکود شود، استیبل کوین های وابسته به ارز ملی آن نیز آسیب خواهند دید. این موضوع درباره Stablecoinهای با پشتوانه رمز ارز یا کالا نیز صدق می‌کند؛ ارزش آن‌ها به طور مستقیم وابسته به یک دارایی دیگر است.

لیکوئیدیتی پایین استیبل کوین با پشتوانه کالا

استیبل کوین های با پشتوانه کالا لیکوییدیتی پایین‌تری دارند، به این معنی که بازخرید آن‌ها کار دشوارتری است. به عنوان نمونه اگر بخواهید یک Stablecoin وابسته به املاک و مستغلات را در کشوری متفاوت مبادله کنید، مسیری پرپیچ و خم و زمان‌بر در پیش خواهید داشت!

نتیجه‌گیری

با وجود یک سری معایب (هیچ تکنولوژی یا ابزاری بدون عیب نیست)، استیبل کوین ها در بازارهای کریپتوکارنسی، عنصری حیاتی به شمار می‌روند. از طریق مکانیزم‌های مختلف، این ارزهای دیجیتال می‌توانند قیمتشان را ثابت نگه داشته و در بدترین حالت، نوسانات بسیار کمی را تجربه کنند. به همین دلیل نه تنها به عنوان واسطه‌هایی برای مبادلات، بلکه در قالب خانه‌ای امن برای تریدرها و سرمایه‌گذاران نیز کاربرد خواهند داشت.

هدف اولیه از طراحی آن‌ها، ارائه ابزاری کارآمد به تریدرها برای مدیریت ریسک بود. امروز، کاربردشان بسیار بیشتر شده و دیگر محدود به تریدینگ نیستند. استیبل کوین ابزاری قدرتمند بوده و قاد است به افزایش مقبولیت، کاربرد و پذیرش کریپتوکارنسی‌ها به طور کلی، کمک کند؛ کاربری که برای نقل و انتقالات مالی از تتر یا یک استیبل کوین دیگر استفاده می‌کند، به مرور زمان بیشتر با صنعت رمز ارز آشنا شده و احتمالا به سرمایه‌گذاری و استفاده از دیگر سکه‌های دیجیتالی نیز علاقه‌مند خواهد شد.

برای ایرانیان، می‌توان یک کاربرد اضافی برای این نوع خاص از دارایی دیجیتال در نظر گرفت. با توجه به نوسان قیمت ارزهای خارجی مخصوصا دلار، بسیاری به منظور در امان نگه داشتن خود از تورم، اقدام به خرید و سرمایه‌گذاری در آن‌ها می‌کنند. قیمت هر تتر یا هر واحد از استیبل کوینی دیگر (با پشتوانه دلار) ثابت است، اما قیمت دلار در ایران ثابت نیست! خرید و نگهداری تتر در مقایسه با اسکناس دلار به مراتب راحت‌تر است و امنیت بیشتری دارد.

منبع: binance