نگاهی به وایت پیپر بیت کوین ؛ وایت پیپر بیت کوین به ما چه می‌گوید؟

بیت کوین (BTC)،‌ ارز دیجیتالی است که خیلی‌ها را میلیونر کرد و در حال حاضر، بیش از 100 میلیون نفر آن را هولد می‌کنند. اما قبل از آن،‌ Bitcoin تنها یک ایده بود که در سندی به نام «وایت پیپر بیت کوین» مطرح شد. این سند که انقلابی در صنعت مالی دنیا به پا کرد، در یک فایل PDF ارائه شد و تنها 9 صفحه دارد! خواندن وایت پیپر بیت کوین به همه افرادی که قصد سرمایه‌گذاری یا هر نوع درآمدزایی از صنعت ارزهای دیجیتال را دارند توصیه می‌شود. ترجمه وایت پیپر بیت کوین به فارسی در دسترس است، اما اگر احساس می‌کنید که ممکن است برای شما کمی پیچیده باشد،‌ می‌توانید شرح آن را در نوشته حاضر بخوانید و بعد سراغ متن اصلی سپید نامه بیت کوین بروید. در ادامه توضیح می‌دهیم که اساسا وایت پیپر بیت کوین چیست و در مورد چه چیزهایی صحبت کرده است.

وایت پیپر بیت کوین چیست؟

وایت پیپر اولین ارز دیجیتال دنیا، «بیت کوین: سیستم پول الکترونیکی نظیر‌به‌نظیر» نام دارد. این سند در 31 اکتبر سال 2008 توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکوموتو (Satoshi Nakomoto) منتشر شد. وی در توضیح آن نوشت:

من یک سیستم پرداخت الکترونیکی همتابه‌همتا (p2p) ایجاد کرده‌ام. این سیستم کاملا غیر متمرکز است و هیچ سرور مرکزی یا نهاد معتمدی ندارد، زیرا همه چیز بر پایه اثبات رمزنگاری (Cryptographic Proof) است. این سیستم را امتحان کنید یا نگاهی به مقاله بیندازید.

از آن زمان میلیون‌ها نفر به توصیه او عمل کرده‌اند، اما قبل از اینکه به سراغ متن وایت پیپر بیت کوین برویم، اجازه دهید ببینیم خود وایت پیپر چیست.

وایت پیپر چیست؟

وایت پیپر (Whitepaper) سندی است که اطلاعاتی در مورد یک تکنولوژی، محصول یا خدمت ارائه می‌کند. بیشتر وایت پیپرها به سبک آکادمیک نوشته می‌شوند و روی ارائه اطلاعات تکنیکی به سرمایه‌گذاران و کاربران بالقوه یک پروژه متمرکز هستند. در واقع، ‌وایت پیپرها اسناد فروش و بازاریابی هستند که برای ترغیب یا متقاعد کردن مشتریان بالقوه جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد یک محصول، خدمات، فناوری یا روش خاص استفاده می‌شوند. این سند شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌کند تا نشان دهد یک محصول یا روش خاص برای حل یک مشکل بر محصولات یا روش‌های دیگر برتری دارد. وایت پیپر بیت کوین نیز توضیح می‌دهد که این ارز دیجیتال برای حل چه مشکلاتی خلق شده است و چگونه عمل می‌کند.

چرا وایت پیپر بیت کوین اهمیت دارد؟

بیت کوین اولین ارز دیجیتال دنیا بود و از آنجایی که یک مفهوم کاملا جدید را معرفی می‌کرد، ارائه وایت پیپر بخشی کلیدی از توضیح برنامه‌های آن بود. سپید نامه بیت کوین باید توضیح می‌داد که چه نقاط ضعفی در سیستم‌های پرداخت الکترونیک وجود دارد و بیت کوین به عنوان یک ارز دیجیتال همتا به همتا چگونه آنها را رفع خواهد کرد.

بسیاری از ارزهای دیجیتالی که پس از بیت کوین خلق شدند،‌ با انتشار وایت پیپر، سیاست بیت کوین را دنبال کردند. وایت پیپرها اغلب یکی از بهترین راه‌ها برای شناخت پروژه‌های ارز دیجیتال هستند.

خواندن وایت پیپر بیت کوین فکر خوبی است چراکه با کمک آن درکی جامع و زیربنایی از این رمز ارز و انگیزه‌‌های ساخت آن به دست می‌آورید. از این طریق،‌ شناخت بهتری از سایر پروژه‌های ارز دیجیتال و جایگاه احتمالی آنها پیدا خواهید کرد که می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری در این حوزه کمک کند.

در ادامه، ‌بخش‌های مختلف وایت پیپر BTC را با هم مرور می‌کنیم. همانطور که گفته شد وایت پیپر بیت کوین فارسی در وب‌سایت‌های متعددی در دسترس است و پس از خواندن متن حاضر می‌‌توانید به متن اصلی سپید نامه بیت کوین رجوع کنید.

شرح 12 بخش وایت پیپر بیت کوین

صفحه اول وایت پیپر بیت کوین با یک چکیده شروع می‌شود که محتوا و هدف این سند را توضیح می‌دهد. به دنبال آن مولفه‌های مختلف شبکه بیت کوین در 12 بخش ذکر شده است. در ادامه، همه بخش‌های وایت پیپر بیت کوین را به زبان ساده توضیح می‌دهیم.

مقدمه

ناکوموتو وایت پیپر بیت کوین را با توصیف سیستم‌های پرداخت الکترونیکی و نقاط ضعف آنها شروع می‌کند و از این طریق توضیح می‌دهد که اساسا چرا به یک سیستم پرداخت بی‌نیاز از عنصر اعتماد یا تراستلس (Trustless)‌ احتیاج داریم. از جمله نقاط ضعف سیستم‌های پرداخت الکترونیکی می‌توان به متکی بودن آنها به نهادهای ثالث مثل بانک‌ها اشاره کرد که کارمزد بالایی برای تراکنش‌ها دریافت می‌کنند،‌ تاخیر دارند و فرصت کلاهبرداری را ایجاد می‌کنند.

علاوه بر این، سیستم‌های پرداخت الکترونیکی برای حل اختلافات خود به نهادهای ثالث متکی هستند و این نهادها ممکن است تراکنش‌ها را تحت شرایطی لغو کنند. در نتیجه هیچ راهی برای داشتن تراکنش‌های برگشت‌ناپذیر وجود ندارد. برگشت‌پذیر بودن تراکنش‌ها باعث می‌شود که تاجران و شرکت‌ها نسبت به مشتریان خود محتاط باشند. به همین دلیل سعی می‌کنند اطلاعات شخصی کاربران را جمع‌آوری کنند تا بتوانند به آنها «اعتماد» کنند. نتیجه این است که کاربران روی حریم خصوصی و دارایی‌های خود کنترل کاملی ندارند.

راه‌حل پیشنهادی بیت کوین یک سیستم پرداخت نظیربه‌نظیر است که به جای «اعتماد» بر «اثبات رمزنگاری» متکی است. این سیستم به طرفین اجازه می‌دهد به صورت مستقیم و بدون یک واسطه با هم تراکنش داشته باشند. تراکنش‌ها برگشت‌ناپذیر هستند در نتیجه امکان کلاهبرداری وجود ندارد.

در بخش‌های بعدی وایت پیپر بیت کوین، ناکوموتو تمام مولفه‌های سیستم خود را به طور خلاصه توضیح داد.

تراکنش‌ها

ناکوموتو در این بخش از سپید نامه بیت کوین ابتدا کوین‌های الکترونیکی را تعریف می‌کند. طبق تعریف او یک سکه‌ الکترونیکی زنجیره‌ای متشکل از امضاهای دیجیتال است. به عبارت دیگر، کوین‌های الکترونیکی کدهای کامپیوتری هستند که در ارتباط با کدهای قبل از خود معنا پیدا می‌کنند. ارز دیجیتال واقعی دفتر کل (Ledger) است که سابقه تمام تراکنش‌ها را حفظ می‌کند.

وقتی فردی بخواهد کوین الکترونیکی را برای فرد دیگری ارسال کند از کلید خصوصی (Private Key) و کلید عمومی (Public Key) استفاده می‌کند. کلید عمومی را شبیه شماره حساب بانکی و کلید خصوصی را شبیه رمز حساب بانکی در نظر بگیرید. برای انتقال یک کوین، مالک کوین باید این کارها را انجام دهد: 1) هش تراکنش قبلی خود را به صورت دیجیتال امضا کند، 2) کلید عمومی دریافت‌کننده کوین را به صورت دیجیتال امضا کند و 3) این امضاها را به انتهای کوین اضافه کند. حال، سوال این است که چه چیزی مانع از این می‌شود که مالک یک کوین آن را برای یک نفر دیگر ارسال نکند.

مشکل دوبار خرج کردن (Double Spending) یک چالش عمده در ارتباط با ارزهای دیجیتال بود. راه‌حل سنتی این بوده که یک نهاد مرکزی مورد اعتماد تراکنش‌ها را کنترل کند اما این بدان معناست که کل سیستم به این نهاد متکی است. اگر این نهاد اشتباه کند یا کلاهبرداری اتفاق بیفتد،‌ همه چیز به هم می‌ریزد.

راه‌حل ناکوموتو برای رفع این مشکل بدون اتکا به یک نهاد مرکزی این بود که تراکنش‌ها به صورت عمومی اعلام شوند. برای اینکه این راه‌حل جواب بدهد، همه مشارکت‌کنندگان باید راهی برای ثبت ترتیب تراکنش‌ها داشته باشند و بتوانند روی ترتیب آنها موافقت کنند. اعلام شدن هر بلوک تراکنش‌ در حین افزوده شدن آن به بلاک چین به تمام نودهای بیت کوین اجازه خواهد داد که روی ترتیب تراکنش‌ها توافق کنند و «همزمان» باقی بمانند.

سرور مهر زمانی

تا اینجای وایت پیپر بیت کوین فهمیدیم که این سیستم مالی در تئوری به چه شکل خواهد بود. حال سوال این است که چگونه می‌توان آن را اجرا کرد.

سرور مهر زمانی توزیع شده (Distributed Timestamp) اولین بخش از راهکار بیت کوین برای حل مشکل دوبار خرج کردن است. این سرور که یک نرم‌افزار است،‌ مدرکی قابل صحت‌سنجی ارائه می‌کند که نشان می‌دهد تراکنش‌ها به چه ترتیبی تولید شدند. به عبارت دیگر مهر زمانی ثابت می‌کند که یک بلوک خاص در زمان خاصی روی بلاک چین وجود داشته است.

یک بلوک بیت کوین عموما شامل تراکنش‌های متعددی است. همه اطلاعات یک بلوک بیت کوین در یک تابع هش (Hash Function) گنجانده می‌شود. تابع هش یا تابع چکیده‌ساز اطلاعات بلوک را می‌گیرد و یک رشته کاراکترهای منحصربه‌فرد به نام هش تولید می‌کند. این هش ثابت می‌کند که یک بلوک بیت کوین صحیح و معتبر است.

ماینر بیت کوین که یک بلوک جدید به بلاک چین اضافه می‌کند به هش بلاک یک مهر زمانی می‌زند. این هش شامل مهر زمانی بلوک قبلی نیز خواهد بود بنابراین‌ هش‌ها زنجیره‌ای از اطلاعات را ایجاد می‌کنند که هر کدام هش قبلی و در نتیجه مهر زمانی قبلی را تثبیت می‌کند. برای درک بهتر موضوع،‌ مجموعه عروسک‌های روسی را تصور کنید که هر عروسک داخل یک عروسک بزرگتر قرار دارد.

روش مهر زمانی تضمین می‌کند که ترتیب تراکنش‌ها در سراسر شبکه حفظ می‌شود. در نتیجه از مشکل دوبار خرج کردن جلوگیری می‌شود زیرا حتی اگر یک کوین دوبار خرج شود، فقط اولین تراکنشی که مهر زمانی خورده، معتبر به حساب می‌آید.

اثبات کار (PoW)

بیت کوین به راهی برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و زدن مهر زمانی به آنها نیاز دارد. روش انتخابی ناکوموتو سیستم اثبات کار (Proof of Work) است که در بخش چهارم وایت پیپر بیت کوین توضیح داده است.

در معنای گسترده، «اثبات کار» انجام یک تکلیف نسبتا دشوار توسط یک کاربر با استفاده از رایانه خود است. این تکلیف الزامات خاصی را برآورده می‌کند و اجرای آن ذاتا دشوار است. در اصل، تکنیک اثبات کار به عنوان روشی برای جلوگیری از ارسال ایمیل‌های اسپم ابداع شد. با این تکنیک فرستنده ایمیل ملزم می‌شود یک کار کوچک را انجام دهد تا بتواند ایمیلی را ارسال کند.

در شبکه بیت کوین، این تکلیف نسبتا دشوار به حل یک معمای رمزنگاری تبدیل شد. تعدادی از تراکنش‌ها در یک بلوک قرار می‌گیرند. هر بلوک حاوی داده‌هایی است: یک ایندکس، مهر زمانی، فهرستی از تراکنش‌ها، یک اثبات و هش بلوک قبلی و اطلاعات دیگر. عددی به نام نانس (nonce) که فقط یک بار استفاده می‌شود به این بلوک اضافه می‌شود تا آن را هش کند.

اکنون نودهای شبکه بیت کوین در رقابت با یکدیگر شروع به امتحان کردن میلیون‌ها نانس در هر ثانیه می‌کنند تا نانسی را که با الزامات تعیین‌شده توسط شبکه مطابقت دارد، پیدا کنند. یافتن مقدار صحیح پیش‌نیاز اثبات کار را تامین می‌کند زیرا نشان می‌دهد که نودها قدرت پردازش خود را به کار برده‌اند.

هنگامی که چنین مقداری توسط یک ماینر پیدا شد، آن را به سایر نودهای شبکه اعلام می‌کند. نودها آن را اعتبارسنجی می‌کنند و یک بلوک جدید معتبر به بلاک چین اضافه می‌شود. هیچ تغییری در یک بلوک نمی‌توان ایجاد کرد مگر اینکه کل این فرایند دوباره انجام شود. این مکانیسم اجماع نیازمند قدرت محاسباتی زیادی است و مانع از خرابکاری در سیستم می‌شود.

آن‌طور که وایت پیپر بیت کوین توضیح می‌دهد، این سیستم یک رای به ازای یک CPU است. اگر نودهای درستکار اکثریت قدرت CPU شبکه را کنترل کنند،‌ یک بلاک چین دقیق و صحیح خواهیم داشت.

دشواری حدس زدن یک هش را می‌توان تغییر داد تا تعداد دلخواه بلوک در هر ساعت قابل دستیابی باشد. سرعت اضافه شدن بلوک‌های جدید به تعداد مشارکت‌کنندگان در شبکه یا مقدار قدرت محاسباتی استفاده شده بستگی دارد. اگر بلوک‌های زیادی در هر ساعت تولید شوند، سختی استخراج (یا پیچیدگی کار) افزایش می‌یابد تا تولید بلوک‌های جدید به تاخیر بیفتد.

شبکه

بخش پنجم وایت پیپر بیت کوین نحوه اجرای شبکه را توضیح می‌دهد. فرایند کار به این شکل است که تراکنش‌ها به همه نودها اعلام می‌شوند. هر نود تراکنش‌های جدید را در یک بلوک می‌گنجاند. سپس روی یافتن مقدار هش صحیح برای بلوک کار می‌کند تا الزام اثبات کار را برآورده کند. وقتی نودی این کار را انجام می‌دهد آن را به تمام نودهای شبکه اعلام می‌کند.

اگر تمام تراکنش‌های آن بلوک معتبر باشند، نودها آن را می پذیرند و استخراج بلوک بعدی روی آن زنجیره را شروع می‌کنند. آنها با اضافه کردن آن به سیستم و شروع کار روی بلوک بعدی تراکنش‌ها نشان می‌دهند که آن بلوک را پذیرفته‌اند. نودها همیشه بلندترین زنجیره را زنجیره صحیح به حساب می‌آورند. این مسئله مهم است زیرا در موارد نادری که حالت «مساوی» پیش می‌آید، ممکن است ماینرها بین دو زنجیره تقسیم شوند. با این حال، به محض اینکه یکی از آنها موفق به افزودن بلوک بعدی شود، آن زنجیره زنجیره طولانی‌تر خواهد شد و همه نودها آن را به عنوان بلاک چین قطعی می‌پذیرند.

مشوق

نودها سنگ بنای شبکه بیت کوین هستند. برای تشویق مشارکت صادقانه این نودها، ساتوشی ناکاموتو در وایت پیپر بیت کوین پیشنهاد کرد نودهایی که قدرت محاسباتی شبکه را تامین می‌کنند، در صورتی که اولین نودی باشند که یک بلوک را ایجاد می‌کند، پاداش بگیرند.

اولین تراکنش در یک بلوک جدید، ‌کوین جدیدی را برای سازنده آن بلوک صادر می‌کند. پاداش بلوک می‌تواند با کوین‌های تازه صادر شده پرداخت شود. این به راهی برای افزودن کوین‌های جدید به عرضه درگردش تبدیل می‌شود. همچنین پاداش بلوک می‌تواند با کارمزد تراکنش‌ها پرداخت شود. در واقع، پس از اینکه کل عرضه بیت کوین در آینده استخراج شود، پاداش استخراج تنها از محل کارمزد تراکنش‌ها پرداخت خواهد شد.

از آنجایی که کلاهبرداری از شبکه نیازمند مقدار زیادی قدرت محاسباتی است، احتمال اینکه نودها رفتار صادقانه داشته باشند بیشتر است. به عبارت دیگر،‌ سرمایه‌گذاری قدرت محاسباتی روی استخراج و تولید کوین‌های جدید سود بیشتری دارد تا سرمایه گذاری روی به دست آوردن کنترل شبکه و خرابکاری. به خاطر داشته باشید که هیچ شرکت یا شخص واحدی مسئول اجرای شبکه بیت کوین نیست؛ این شبکه توسط جامعه بزرگی از کامپیوترهای مستقل اداره و تایید می‌شود.

آزاد کردن فضای دیسک

از آنجایی که بلاک چین بیت کوین برگشت‌ناپذیر است و هرگز نمی‌توان آن را تغییر داد، اندازه آن هر لحظه افزایش می‌یابد تا به نقطه‌ای برسد که به مقدار زیادی حافظه برای ذخیره‌سازی نیاز دارد. این به مانعی برای افزوده شدن ماینرهای بیشتر به شبکه تبدیل خواهد شد. برای مقابله با مسئله فضای ذخیره‌سازی، ساتوشی ناکاموتو پیشنهاد کرد که به محض اینکه یک تراکنش زیر تعداد کافی بلوک دفن شد، تراکنش‌های قبل از آن را می‌توان برای صرفه‌جویی در فضای دیسک فشرده‌سازی کرد.

برای رسیدن به این هدف از درخت مرکل (Merkel Tree) استفاده می‌شود. درخت مرکل راهی برای ذخیره‌سازی داده است که با کمک آن به راحتی می‌توان فهمید که آیا تغییری در داده‌ها ایجاد شده است یا نه. این درخت هش تراکنش‌های متعدد را در هش ریشه یا Root Hash ادغام می‌کند. با استفاده از این هش ریشه می‌توان تایید کرد همه تراکنش‌های موجود در بلوک معتبر هستند و دستکاری نشده‌اند. در نتیجه نودها مجبور نیستند برای تایید تراکنش‌های گذشته به صورت تک به تک به همه آنها رجوع کنند. به زبان ساده این به بلوک‌‌های قدیمی‌تر اجازه می‌دهد فشرده شوند تا مقدار فضای ذخیره‌سازی مورد نیاز برای بلاک چین را کاهش دهد.

اعتبارسنجی پرداخت ساده‌ شده (SPV)

بخش هشتم وایت پیپر بیت کوین به یکی از ویژگی‌های شبکه بیت کوین می‌پردازد که راه را برای پذیرش گسترده بیت کوین توسط میلیون‌ها نفر فراهم می‌کند.

کاربران برای اینکه در اعتبارسنجی پرداخت‌های بلاک چین بیت کوین مشارکت کنند، نیازی به سرمایه‌گذاری زیاد و اجرای یک نود کامل (یک کپی دیجیتال از کل زنجیره) ندارند. به جای این کار کافی است که فقط هدرهای بلوک‌ها را دانلود کنند و به یک نود کامل بیت کوین (Full Node) قابل اعتماد متصل باشند. اگرچه این کاربران نمی‌توانند خودشان تراکنش‌ها را چک کنند، می‌توانند تایید کنند که یک تراکنش توسط نودهای شبکه‌های پذیرفته شده بود.

تا زمانی که نودهای صادق شبکه را کنترل می‌کنند و کاربران به یک نود قابل اعتماد متصل هستند، این روش قابل اتکا است. با این حال، برای اطمینان از اینکه تراکنش‌ها توسط یک مهاجم در یک زنجیره نامعتبر ساخته نمی‌شوند، ساتوشی ناکاموتو پیشنهاد می‌کند کسب‌وکارهایی که از بیت کوین برای پرداخت‌های مکرر استفاده می‌کنند، نودهای خود را اجرا کنند تا سرعت و امنیت بیشتری داشته باشند.

ترکیب و تجزیه مقادیر

بیت کوین نیز مثل دیگر واحدهای پولی قابل تقسیم است؛ دلار به سنت قابل تقسیم است و بیت کوین به ساتوشی (Satoshi). هر ساتوشی برابر با 0.00000001 بیت کوین است و این اجازه می‌دهد که بیت کوین یک ارز کاربردی و قابل استفاده برای پرداخت‌های درشت و خرد باشد.

توضیح فنی‌تر این بخش به این صورت است که تراکنش‌های بیت کوین از ورودی‌ها و خروجی‌هایی تشکیل شده‌اند و این اجازه می‌دهد که مقادیر به قسمت‌های کوچک‌تری تقسیم شوند یا ترکیب شوند تا مقادیر بزرگ‌تری ایجاد کنند. هر تراکنش می‌تواند یا یک ورودی تکی (که با خروجی یک تراکنش دیگر تطبیق می‌یابد) یا چندین ورودی کوچک‌تر داشته باشد. یک تراکنش می‌تواند تا دو خروجی داشته باشد؛ یکی برای پرداخت و دیگری (در صورت لزوم) برای بازگرداندن باقیمانده موجودی به فرستنده.

حریم خصوصی

در سیستم بانکی سنتی، برای حفظ حریم خصوصی، تنها موسسات مالی و طرف‌های درگیر به اطلاعات یک تراکنش دسترسی دارند. برای مثال، اگر شما 50 دلار را به یک دوست انتقال دهید، آن اطلاعات تنها برای شما، ‌دوست شما و نهاد واسطه (بانک‌های شما) در دسترس است.

از سوی دیگر، شبکه بیت کوین تمامی تراکنش‌ها را به صورت عمومی اعلام می‌کند و همه چیز روی یک دفتر کل عمومی ثبت می‌شود. همه می‌توانند ببینند که شخصی در حال ارسال تراکنش است، اما این تراکنش نمی‌تواند به کسی مرتبط شود، زیرا هیچ کس نمی‌داند طرف‌های تراکنش چه کسانی هستند.

در بیت کوین، حریم خصوصی با استفاده از کلیدهای عمومی که ناشناس هستند حفظ می‌شود. کلید عمومی  آدرس یک والت بیت کوین است که شامل اطلاعاتی در مورد مالک یک والت نیست. به عبارت دیگر،‌ کاربران به جای نام واقعی با آدرس والت خود شناخته می‌شوند. اما ساتوشی تصدیق می‌کند که اگر هویت افراد به آدرس‌های بیت کوین آنها مرتبط شود، می‌توان آنها را شناسایی کرد. وایت پیپر بیت کوین اشاره می‌کند که برای حفظ حریم خصوصی باید از یک جفت کلید جدید (با یک آدرس جدید) برای هر تراکنش استفاده شود.

محاسبات

در این بخش از وایت پیپر بیت کوین ساتوشی ناکاموتو سعی کرد بعید بودن حمله موفقیت‌آمیز به شبکه BTC را نشان دهد. تنها راه برای اینکه یک مهاجم بتواند بیت کوین بدزدد این است که یکی از تراکنش‌های اخیر خود را تغییر دهد و وجوهی را که اخیرا خرج کرده دوباره پس بگیرد. برای این کار، مهاجمان باید منتظر بمانند تا تراکنش روی بلاک چین تایید شود و گیرنده تراکنش آن را ببیند. سپس حمله‌کننده باید آن تراکنش را تغییر دهد و «زنجیره مهاجم» خود را بسازد که باید ارتفاع آن به زنجیره صحیح برسد و بعد از آن جلو بزند.

احتمال موفقیت این نقشه بسیار پایین است زیرا مهاجم باید اکثریت قدرت محاسباتی و اکثریت نودهای شبکه را در اختیار داشته باشد. و هرچه مهاجم برای شروع زنجیره خود بیشتر صبر کند، احتمال موفقیت کمتر می‌شود. در این بخش، ناکوموتو محاسباتی را در مورد اینکه چند بلوک باید اضافه شود تا گیرنده مطمئن شود که فرستنده نمی‌تواند تراکنش‌ها را تغییر دهد، انجام می‌دهد.

نتیجه‌گیری

ناکوموتو  وایت پیپر بیت کوین را با خلاصه کردن همه مولفه‌های متفاوت بیت کوین و اینکه چطور با کمک هم یک سیستم پرداخت الکترونیک امن و بی‌نیاز از اعتماد ایجاد می‌کنند، به پایان می‌برد. در آخر نیز وایت پیپر بیت کوین در مورد تاثیر بالقوه BTC روی سیستم مالی دنیا و اینکه قادر است تراکنش‌های سریع،‌ امن و کم‌هزینه‌ای را امکان‌پذیر کند،‌ صحبت کرده است.

تغییرات بیت کوین از سال 2008

اگرچه بیت کوین به طور کلی چارچوب خلق شده توسط ناکوموتو را دنبال کرد، تغییراتی در سیستم توصیف شده در وایت پیپر وجود داشته است:

•  ناکوموتو محدودیت سایز بلاک 1 مگابایتی را در سال 2010 به کد بیت کوین اضافه کرد. بدون محدودیت سایز بلوک،‌ ماینرها ممکن بود نتوانند روی سایز بلوک توافق کنند که باعث چندشاخه شدن بلاک چین می‌شد.
• اگرچه ناکوموتو مکانیسم اجماع اثبات کار را به عنوان «یک سی‌پی‌یو، یک رای» توصیف کرد، اما استخراج‌کنندگان شروع به استفاده از دستگاه‌‌های اسیک ماینر کردند که دستگاه‌های قدرتمندتری هستند و برای استخراج بیت کوین طراحی شده‌اند. آنها همچنین شروع به استخراج در استخرهای ماینینگ کردند. این باعث شده که ماینینگ متمرکزتر شده و مصرف انرژی آن از چیزی که فرض شده بود، بالاتر باشد.
• بیت کوین اکنون می‌تواند تحت شبکه لایتنینگ (Lightning Network) استفاده شود. این پروتکل برای انجام تراکنش‌های کوچک فوری بیت کوین ساخته شده و مقیاس‌پذیری آن را بهبود می‌دهد.
• بیت کوین دچار هاردفورک‌‌های متعددی شده است. هاردفورک (Hard Fork) زمانی اتفاق می‌افتد که یک بلاک چین جدید از بلاک چین فعلی جدا می‌شود. مشهورترین فورک بیت کوین، ‌بیت کوین کش (BCH) است. این هارد فورک زمانی اتفاق افتاد که برخی از اعضای جامعه بیت کوین خواستند محدودیت سایز بلوک را افزایش دهند تا سرعت تایید تراکنش‌ها بیشتر شود.

با این حال،‌ بزرگ‌ترین تغییر در بیت کوین آپدیت‌های فنی نبودبند، بلکه تغییر در نحوه استفاده از آن بودند. بیت کوین به عنوان یک ارز الکترونیک طراحی شد، اما اکنون بیشتر به طلای دیجیتال نزدیک‌ است و برای ذخیره ارزش استفاده می‌شود.

سخن پایانی

وایت پیپر بیت کوین راه‌حل بدیع و بی‌سابقه‌ای برای نقایص سیستم مالی سنتی دنیا معرفی کرد. این مقاله 9 صفحه‌ای مفاهیم شبکه غیر متمرکز و نظیربه‌نظیر، بلاک چین، مکانیسم اثبات کار و مکانیسم پاداش‌دهی به ماینرها را برای اولین بار مطرح کرد. در فاصله 14 سالی که از انتشار وایت پیپر بیت کوین گذشته است،‌ این ارز دیجیتال به یک قدرت انکارناپذیر در صنعت تکنولوژی مالی تبدیل شده است و راه را برای تعداد بی‌شماری ارز دیجیتال و بسیاری نوآوری‌های دیگر که می‌توانند دنیا را دگرگون کنند،‌ هموار کرده است.

تهیه شده در بیت 24