تراکنش محرمانه (Confidential Transactions) یک پروتکل رمزنگاری است که به افزایش حریم خصوصی کاربران در فضای ارزهای دیجیتال و بلاک چین کمک می‌کند.
آگاهی از اینکه داده‌های مالی ما به اندازه سایر اطلاعات شخصی‌مان آسیب‌پذیر است، چیزی بود که مردم را به سمت ارزهای دیجیتال جذب کرد. چشم‌انداز ساتوشی ناکاموتو از یک ارز دیجیتال همتا به همتا با تراکنشهای خصوصی و ناشناس که فراتر از دسترس قدرت‌ها است، همان چیزی بود که بسیاری از مردم منتظرش بودند. با این حال، در عمل وعده خصوصی بودن تحقق نیافت. برای حل این مشکل پروتکل تراکنش محرمانه ایجاد شد. در این مقاله تراکنش محرمانه یا Confidential Transactions در بلاک چین و اهمیت آن را توضیح می‌دهیم و ارزهای دیجیتال دارای این تکنولوژی را معرفی می‌کنیم.
مقدمه‌ای بر تراکنش های محرمانه در فضای کریپتو
برای فهم نحوه کار تراکنش های محرمانه باید به فناوری بلاک چین برگردیم. یکی از بنیان‌های این تکنولوژی اصل شفافیت است که در نتیجه آن تمام تراکنش‌هایی که روی یک زنجیره ثبت می‌شوند، در معرض دید عموم قرار دارند. هر گره (Node) شبکه میتواند یک نسخه از بلاک چین را ذخیره و تایید کند که هیچ قانونی نقض نمی‌شود. در نتیجه، فهمیدن اینکه چه مقدار ارز دیجیتال از کدام آدرس به کدام آدرس ارسال شده کاری بسیار ساده است. در بسیاری از دفتر کل های توزیع شده (DLT) هر کسی میتواند با یک مرورگر بلاک آنلاین تراکنش ها و آدرس‌ها را بررسی کند و این یعنی هیچ چیز محرمانه نیست.
اینکه هر کسی میتواند این اطلاعات را مشاهده کند، از نظر حریم خصوصی شرایط ایده‌آلی نیست. در بلاک چینی مانند بیت کوین هر تراکنش را می‌توان به تراکنش قبلی ربط داد. به لحاظ تئوری، ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین تعویض‌پذیر (Fungible) هستند اما از نظر فنی این طور نیست زیرا هر بیت کوین میتواند به تراکنشهای خاصی مرتبط شود. هیچ کس نمی‌تواند مانع از ارسال بیت کوین (BTC) توسط شما شود اما اگر بیت کوین‌ها قبلا از آدرسی در لیست سیاه عبور کرده باشند، نودها می‌توانند از پذیرش تراکنشتان خودداری کنند.
در حالت بدبینانه، فقدان تعویض‌پذیری میتواند پایه و اساس سیستم بلاک چین را متزلزل کند. برای مثال، قیمت بیت کوین‌های پاک که هیچ سابقه مشکوکی ندارند ممکن است بیشتر شود، در حالی که بیت کوین‌های قدیمی با توجه به تاریخچه‌ای که دارند ارزش کمتری پیدا میکنند!
در مورد حفظ حریم خصوصی در بیت کوین اغلب اغراق می‌شود. در واقع، تعداد کمی از ارزهای دیجیتال خصوصی هستند. BTCها نه تنها قابل ردیابی هستند، بلکه کاربرانشان را نیز می‌توان ردیابی کرد. در واقع، کاربران در بلاک چین یک نام مستعار دارند (آدرس‌های عمومی به جای نام کاربر قابل مشاهده است) اما این سیستم محافظتی قوی نیست. تکنیک‌های تحلیل پیشرفته می‌توانند با افزایش دقت، آدرس‌ها را دسته‌بندی کرده و در نهایت کاربران شبکه را شناسایی کنند. یکی از ارتقاهای پیشنهادی برای خصوصی کردن تراکنشهای ارز دیجیتال در بلاک چین تراکنش محرمانه است.
نیاز به Confidential Transaction در بلاک چین
تراکنش محرمانه (CT) برای اولین بار در سال 2013 توسط دکتر آدام بک (Adam Back) مدیرعامل بلاک استریم (Blockstream) مطرح شد و بعداً توسط دو نفر از توسعه‌دهندگان بیت کوین به نام‌های گرگوری ماکسول (Gregory Maxwel) و پیتر وویل (Pieter Wuille) و ریاضی‌دانی به نام اندرو پولسترا (Andrew Pelstra) گسترش یافت. آنها برای مشکلات ذکر شده در بخش اول (ضعف تعویض‌پذیری و نام مستعار) راه‌حلی پیشنهاد دادند. راهکارشان این بود که مبالغ منتقل شده را می‌توان از کل شبکه مخفی کرد تا فقط طرف‌های تراکنش بدانند چه مقدار ارز دیجیتال بیت کوین ارسال شده است. دیگران فقط می‌توانند ببینید که BTC ارسال شده است.
در شرایط عادی (با تراکنشهای غیر محرمانه و قابل مشاهده برای عموم)، یک نود به راحتی میتواند تایید کند که مبلغ دریافتی از مقدار ارسال شده بیشتر نیست. فرض کنیم آلیس 1 بیت کوین دارد و می‌خواهد 0.40 بیت کوین را برای باب بفرستد. در این صورت خروجی خرج نشده او به دو قسمت تقسیم می‌شود: 0.40 برای ارسال به باب، 0.59 بازگرداندن به او و بقیه به عنوان کارمزد ثبت تراکنش.
این یک مسئله ریاضی ساده برای نودهای دیگر است: 1 از 0.40 + 0.59 بیشتر است، امضاها همه درست هستند و بیت کوین آلیس قبلاً در جای دیگری خرج نشده است؛ بنابراین، تراکنش باید معتبر باشد. با این حال، وقتی مقادیر قابل مشاهده نباشد، قضیه آنقدر ساده نیست. چطور می‌توانید بفهمید که یک مقدار مجهول مساوی یا بیشتر از مجموع دو مقدار مجهول دیگر است؟
روش رمزگذاری در تراکنش محرمانه
برای پنهان کردن داده‌ها و محرمانه کردن تراکنش، رمزنگاری لازم است. با این حال، روش‌های سنتی چیزی شبیه قرار دادن اسناد در گاوصندوق هستند؛ این اسناد تا زمانی که داخل گاوصندوق قرار دارند، غیر قابل استفاده می‌شوند. آنچه برای تراکنشهای محرمانه نیاز داریم یک گاوصندوق دیجیتال است که محتوای آن فاش نمی‌شود اما مشخصات آن میتواند توسط یک فرد بیرونی تایید شود.
پاسخ در رمزگذاری همومورفیک (Homomorphic) و طرحی به نام تعهد پدرسن (Pedersen Commitment Scheme) نهفته است. این نوع رمزگذاری به افراد بیرونی اجازه می‌دهد عملیاتی را روی داده‌های رمزگذاری شده که نمی‌توانند ببینند، اجرا کنند و تراکنش محرمانه را انجام دهند.
در این روش، می‌توانید با استفاده از یک هش معمولی نسبت به داده‌هایی که می‌خواهید بعدا فاش کنید، متعهد شوید. فرض کنید می‌خواهید مسابقه‌ای را در شبکه‌های اجتماعی اعلام کنید که در آن به هر کسی که صرافی مورد علاقه شما را حدس بزند 0.002 بیت کوین جایزه بدهید. شرکت‌کنندگان ممکن است مشکوک باشند زیرا شما می‌توانید پس از پایان مسابقه پاسخ‌ها را نگاه کنید و صرافی را که در میان آنها ذکر نشده به عنوان صرافی محبوب خود معرفی کنید.
کاری که می‌توانید انجام دهید این است که به دنبال‌کنندگان خود در شبکه‌های اجتماعی یک هش ارائه دهید و به این ترتیب به یک داده مشخص متعهد شوید. هش رشته‌ای از اعداد و حروف به ظاهر تصادفی است که در یک ورودی خاص نگاشت می‌شود. شما صرافی خود را از یک تابع عبور می‌دهید تا یک خروجی خاص داشته باشید. هشینگ را با یک مثال و استفاده از تابع هش SHA256 نشان می‌دهیم:
f1624fcc63b615ac0e95daf9ab78434ec2e8ffe402144dc631b055f711225191
با نگاه کردن به این هش، شما به هیچ وجه نمی‌توانید حدس بزنید که ورودی چه بوده است. همچنین نمی‌توانید تابع را معکوس کنید تا آن ورودی را دریافت کنید. با این حال، اگر بدانید کلمه ورودی «بایننس» است، می‌توانید به‌راحتی بررسی کنید که آیا هش کلمه بایننس با عبور از الگوریتم SHA256 مطابق چیزی است که در بالا ذکر شده یا نه. به این ترتیب، فالوورهای شما می‌توانند مطمئن باشند که پاسخ خود را در پایان مسابقه تغییر نخواهد داد زیرا انجام این کار خروجی هش کاملاً متفاوتی ایجاد می‌کند.
با این وجود، راه‌حل بالا نیز خیلی مطمئن نیست. اگرچه، فالوورهای شما نمی‌توانند الگوریتم را مهندسی معکوس کنند اما می‌توانند فهرستی از صرافی‌های محتمل ایجاد کنند و نام هر صرافی را هش کنند تا بالاخره به صرافی منطبق با هش شما برسند. برای حل این مشکل، می‌توانیم با افزودن چند داده تصادفی به داده‌هایی که می‌خواهیم هش کنیم احتمال رمزگشایی هش را کاهش دهیم. این داده‌های تصادفی عامل کورکننده (Blinding Factor) نامیده می‌شوند.
اگر ما عبارت «بایننس صرافی مورد علاقه من است و بیشتر از هر صرافی دیگری دوست دارم Wr43#2» را وارد تابع هش کنیم، حدس زدن آن برای حریف بسیار سخت می‌شود (و بعید است که کسی به خاطر 0.002 بیت کوین زحمت این کار را به خود بدهد).
یک تعهد پدرسن به ما اجازه می‌دهد تا ورودی‌هایی را به پشت تعهدات اضافه کنیم. همان طور که ماکسول نشان می‌دهد. در اینجا BF عامل کورکننده و D داده است.
C(BF1 + D1) + C(BF2 + D2) = C(BF1 + BF2, D1 + D2)
از اینجا به بعد چند مرحله دیگر وجود دارد که شامل رمزنگاری منحنی بیضوی و اثبات دامنه است اما ایده اصلی تراکنش محرمانه این است که یک کار برای آدرس خود یک تعهد پدرسن دارد. هنگام ارسال وجه، دو تعهد اضافی ایجاد می‌شود (یکی برای آدرس بیت کوین باقیمانده که باید به کاربر بازگردانده شود و دیگری برای آدرس مقصد).
در این تراکنش محرمانه هیچ کس نمی‌فهمد که چه مقدار ارسال شده است اما می‌توانند بررسی کنند که تعهدات مربوط به مقدار باقیمانده و مقصد (سمت چپ معادله ماکسول) با آدرس مبدا (سمت راست معادله) تناسب دارد یا نه. اگر ارزیابی شود که آنها برابرند، تراکنش کاربر معتبر است زیرا می‌توان ثابت کرد که ورودی‌ها و خروجی‌ها برابر هستند.
معایب تراکنش محرمانه در بلاک چین
متاسفانه، Confidential Transactions راه‌حلی جادویی برای حفظ حریم خصوصی در بلاک چین نیستند. آشکارترین مشکل این است که اگرچه تراکنشهای محرمانه مبالغ را مخفی میکنند، مشاهده‌گران همچنان می‌توانند ببینند مبلغ از کدام آدرس به کدام آدرس پرداخت شده است. اما راه‌حل‌های بالقوه‌ای برای حل این مشکل نیز وجود دارد.
یک راه‌حل ساده، ایجاد تراکنشهای کاذب و پرداخت صفر مقدار بیت کوین به چندین آدرس برای مخفی کردن مقصد واقعی بیت کوین است. علاوه بر این، تراکنش محرمانه میتواند مخصوصا در ترکیب با روش کوین جوین (CoinJoin) مفید باشد. کوین جوین بیت کوین آدرس‌های پرداخت‌کننده و دریافت‌کننده چندین تراکنش را در یک تراکنش بزرگ‌تر ترکیب می‌کند.
این بدان معناست که تراکنش های محرمانه فقط در صورتی مفید هستند که به شکل وسیعی از آنها استفاده شود. با این وجود، استفاده وسیع مشکل حتی بزرگ‌تری ایجاد می‌کند: تراکنش های محرمانه منابع محاسباتی بسیار زیادی نیاز دارند. حجم یک تراکنش محرمانه حدودا 20 برابر بیشتر از یک تراکنش معمولی است و توان محاسباتی مورد نیاز آن میتواند 30 برابر باشد. به این ترتیب، هزینه هر تراکنش محرمانه در مقایسه با تراکنشهای معمولی به طور قابل توجهی بالاتر خواهد بود. این به یک عامل بازدارنده برای استفاده از تراکنش های محرمانه تبدیل می‌شود و متعاقبا سودمندی آنها برای دیگران را نیز کاهش می‌دهد.
علاوه بر این، حجم بالای تراکنش های محرمانه آنها را در تقابل با مقیاس‌پذیری قرار می‌دهد زیرا آن بلاک چین میتواند تراکنشهای کمتری را پردازش کند. همچنین حجم بالا در تضاد با غیر متمرکز بودن است زیرا کاربران کمتری می‌توانند یک نود کامل را اجرا کنند و همه تراکنش‌ها را تایید کنند.
این مشکلات موجب شده که گنجاندن تراکنش محرمانه در پروتکل ارز دیجیتال BTC نامحتمل باشد. با افزودن این قابلیت، حجم هر تراکنش بسیار بزرگ‌تر از نسخه استاندارد می‌شود. با توجه به فضای محدود بلوک‌های بیت کوین، این کار فقط زمان تایید تراکنش را افزایش می‌دهد. همچنین ادغام Confidential Transactions مستلزم آن است که اکثر مشارکت‌کنندگان در بلاک چین بیت کوین با تغییر کد موافقت کنند اما تجربه نشان داده که این کار دشوار است و احتمالا به هارد فورک منجر شود.
مزایای تراکنش محرمانه در بلاک چین
تراکنش محرمانه میتواند با مخفی کردن داده‌های تراکنش‌ها به افزایش حریم خصوصی و تحقق وعده غیر قابل سانسور بودن ارزهای دیجیتال کمک کند. برای مثال، اگر Confidential Transactions در ارز دیجیتالی مثل بیت کوین پیاده‌سازی می‌شد، از سیستم فوق‌العاده خصوصی‌تری بهره‌مند می‌شدیم. هم ورودی و هم خروجی از شبکه مخفی می‌شد و کل ورودی‌های دفتر کل توزیع شده نامشخص می‌شدند اما نودها همچنان می‌توانستند صحت آنها را تایید کنند. با این افزایش حریم خصوصی، بیت کوین‌ها می‌توانند به شکل کارآمدی تعویض‌پذیر باشند زیرا تکنیک‌های تجزیه و تحلیل بلاک چین دیگر نمی‌توانستند تاریخچه یک واحد مفروض بیت کوین را آشکار کنند.
از آنجایی که افراد بیشتری متوجه این واقعیت می‌شوند که اقدامات آنها در بلاک چین آنقدرها که فکر می‌کردند غیر قابل مشاهده و نامرئی نیست، احتمالاً شاهد گسترش روزافزون استفاده از تراکنش محرمانه خواهیم بود.
اهمیت تراکنش محرمانه برای ارزهای دیجیتال
به طور معمول، تمام داده‌های تراکنش در یک بلاک چین به صورت عمومی قابل مشاهده است. این داده‌ها شامل آدرس‌های مورد استفاده برای ارسال و دریافت، نوع دارایی معامله شده، مقدار وجهی که در تراکنش جابهجا می‌شود، و همچنین تاریخچه کامل تراکنش است. این شرایط پیامدهای عمده‌ای برای محرمانه بودن امور مالی کاربران دارد:
- کاربران در معرض خطر افشای اطلاعات مالی حساس به طرف مقابل، رقبا و مجرمان هستند.
- هنگام انجام تراکنشهای بزرگ در صرافی‌ها، کاربران در معرض خطر فرانت رانینگ قرار می‌گیرند (فرانت رانینگ به معنای انجام تراکنشی قبل از یک تراکنش دیگر با علم به وقوع معامله‌ای دیگر است).
در حالی که آدرس‌های بیت‌کوین لزوماً به هویت‌های دنیای واقعی مرتبط نیستند، اما می‌توانند مرتبط شوند. پایش شبکه همتا به همتای رمزگذاری نشده، تجزیه و تحلیل بلاک چین عمومی، و خط مشی «مشتری خود را بشناسید» (KYC) یا مقررات ضد پول شویی (AML) همگی می‌توانند اطلاعات زیادی را در مورد اینکه چه کسی و برای چه چیزی از بیت کوین استفاده می‌کند، آشکار کنند.
این از منظر حریم خصوصی قابل قبول نیست. کاربران ممکن است لزوماً مایل نباشند که همه دنیا بداند آنها پول خود را کجا خرج میکنند، چقدر درآمد دارند یا مالک چه دارایی‌هایی هستند، و کسب‌وکارها احتمالا نمی‌خواهند جزئیات تراکنشهای خود را به رقبا فاش کنند. بنابراین، ما برای ناشناس ماندن تراکنش های بلاک چین و حفظ منافع کاربران این صنعت به پروتکل تراکنش محرمانه و دیگر ابزارهای حفظ حریم خصوصی نیاز داریم.
علاوه بر این، قابل ردیابی بودن ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین با قابلیت تعویض‌پذیری در تضاد است. تعویض‌پذیری به این معناست که هنگام خرید و فروش بیت کوین، ارزش همه بیت کوین‌ها یکی است. اما در صورت فقدان تعویض‌پذیری، اگر بیت کوینی «لکه‌دار» شده باشد، احتمالاً قیمت آن کمتر از بیت‌کوین‌های دیگر می‌شود و این حتی میتواند نقش بیت کوین به عنوان پول رایج را به چالش بکشد.
همچنین، تعویض‌پذیر نبودن بیت کوین (و دیگر ارزهای دیجیتال) باعث می‌شود بیت کوین دیگر یک ارز غیر قابل سانسور نباشد. برای مثال، صرافی‌ها می‌توانند حساب‌های کاربران را به دلیل استفاده از بیت کوینی که قبلا در یک فعالیت غیرقانونی به کار رفته، مسدود کنند، حتی اگر مالک فعلی بیت کوین از آن اتفاق بی‌خبر باشد. تراکنش محرمانه میتواند به حل مسئله تعویض‌پذیری و سانسورپذیری کمک کند و از این طریق نقش مهمی در تداوم صنعت بلاک چین به شکلی که هست، ایفا کند.
تراکنش محرمانه، مدافع حریم خصوصی کاربران
مسئله حریم خصوصی فراتر از جزئیات اطلاعات شخصی و عکس‌های تعطیلات ماست. حریم خصوصی مالی به همان اندازه اطلاعات شخصی مهم است و از دست دادن این نوع حریم خصوصی به همان اندازه ویرانگر است. آیا می‌خواهید هر کسی بتواند ببیند که شما پول خود را برای چه چیزی خرج می‌کنید؟ در این صورت خطرات زیادی شما را تهدید می‌کند.
دولت‌ها همیشه می‌خواهند بدانند مردمی که بر آنها حکومت میکنند، مشغول چه کاری هستند. به این ترتیب آنها می‌توانند ما را کنترل کنند و به طور موثرتری از ما مالیات بگیرند. دولت‌ها، مقامات مالیاتی و قانون‌گذاران بیش از پیش در مورد موفقیت کریپتو نگران شده‌اند و این نهادها اکنون در حال توسعه ابزارهایی برای ردیابی تراکنش‌ها در بلاک چین هستند. علاوه بر دولت‌ها، هکرها و عوامل مخرب دوست دارند به اطلاعات مالی ما دسترسی پیدا کنند و هویت ما را شناسایی کنند.
حقیقت غم‌انگیز این است که قدرت‌ها می‌توانند تراکنشهای رمزنگاری شما را در صورتی که بخواهند بررسی کنند. بیشتر بلاک چین‌ها کاملاً عمومی هستند و این به معنای آن است که حریم خصوصی و ناشناس بودن قربانی می‌شوند. برای مثال، بیت کوین، اتریوم، ریپل و بسیاری از ارزهای دیگر روی بلاک چین‌های عمومی اجرا می‌شوند. علاوه بر این، صنعت تجزیه و تحلیل بلاک چین نیز در چند سال اخیر پیشرفت زیادی کرده است.
اینها همه تهدیدهایی است که کاربران ارزهای دیجیتال را تهدید می‌کند و استفاده از تراکنش های محرمانه در بلاک چین میتواند تا حدی مشکل را کاهش دهد.
رمز ارزهای دارای قابلیت ایجاد تراکنش محرمانه
برای افرادی که می‌خواهند حریم خصوصی خود را در حین استفاده از ارزهای دیجیتال حفظ کنند علاوه بر پروتکل تراکنش محرمانه گزینه دیگری نیز وجود دارد: ارزهای حریم خصوصی (پرایوسی کوین). آنها هویت کاربران و تراکنشهای آنها را مخفی نگه می‌دارند و تلاش‌های شرکت‌های تجزیه و تحلیل بلاک چین برای ردیابی آنها را بی‌اثر میکنند. تعداد زیادی کوین حریم خصوصی وجود دارد هر چند تعداد آنها از رمز ارزهای قابل ردیابی کمتر است. اگر حفظ حریم خصوصی برای شما مهم است، حتما استفاده از این رمز ارزها را مد نظر قرار دهید.
مونرو
نیای همه کوین‌های حریم خصوصی مونرو (XMR) است و هنوز هم بهترین پرایوسی کوین بازار است. مونرو حدوداً در سال 2014 به وجود آمد و از آن زمان تاکنون تمام تلاش‌ها برای رمزگشایی از کد آن شکست خورده است.
دو نوآوری اصلی مونرو برای محرمانه کردن تراکنش ها آدرس‌های مخفی (Stealth Addresses) و امضاهای حلقوی (Ring Signatures) است. آدرس‌های مخفی با استفاده از کلید نمایش عمومی و کلید ارسال عمومی که به والت مونرو متصل هستند، ایجاد می‌شوند. خود تراکنش روی بلاک چین مونرو قابل مشاهده است اما آدرس دریافت‌کننده کاملا ناشناس باقی می‌ماند و در همین حال فرستنده تراکنش با استفاده از امضا‌ی حلقوی محافظت می‌شود. برای این منظور تعدادی دیگر از کاربران نیز تراکنش را امضا میکنند و تعیین اینکه دقیقا چه کسی تراکنش را انجام داده است غیرممکن می‌شود در نتیجه فقط فرستنده و گیرنده هستند که می‌دانند تراکنش چه بوده است. همچنین می‌توان با استفاده از تراکنشهای محرمانه حلقوی، مبلغ ارسالی را مخفی کرد. در نتیجه، آخرین جزئیات تراکنش نیز مخفی می‌شود.
علی‌رغم تلاش‌های زیاد، شرکت‌های تحلیل بلاک چین هنوز نتوانسته‌اند این شبکه امنیتی را که مونرو برای محافظت از کاربران خود ایجاد کرده رمزگشایی کنند. برای بسیاری از کاربران، کوین‌های حریم خصوصی با مونرو شروع می‌شود و با مونرو به پایان می‌رسد.
زی کش
زی کش (ZEC) یک کوین حریم خصوصی دیگر است که اگرچه پس از مونرو قرار می‌گیرد اما یک پروژه قوی و قابل احترام است و روش مبتکرانه خود را برای تضمین حریم خصوصی کاربران دارد.
ارز دیجیتال Zcash در سال 2016 به وجود آمد و نتیجه فورک بلاک چین بیت کوین است. این رمز ارز از یک پروتکل ویژه به نام zk-SNARK برای غیر قابل ردیابی کردن تراکنش‌ها استفاده می‌کند. تکنیک رمزنگاری پشت این پروتکل به عنوان «اثبات دانایی صفر» شناخته می‌شود که راهی برای تایید یک راز بدون افشای جزئیات راز است. البته حریم خصوصی و تراکنش محرمانه زدکش انتخابی است و حالت پیش‌فرض آن نیست.
هیون
هیون (XHV) پروژه بعدی لیست کوین‌های حریم خصوصی است که برخی از تکنیک‌های مونرو را برای مخفی نگه داشتن تراکنش‌ها و غیر قابل ردیابی کردن آنها استفاده می‌کند.
این ارز به عنوان فورک مونرو به وجود آمد. در نتیجه برخی قابلیت‌های حریم خصوصی آن را به ارث برد و چیزهای بیشتری را به آن افزود. دو توسعه‌دهنده ناشناس Haven را راه‌اندازی کردند اما ظاهرا پس از اینکه متوجه شدند قادر به تحقق اهداف اعلام شده نیستند، پروژه را رها کردند. به دنبال آن، جامعه کاربران کنترل هیون را به دست گرفت، Haven دوباره فورک شد و سپس به یک پروژه متن‌باز تبدیل شد.
سکرت نتورک
سکرت نتورک با ارز SCRT از یک پروژه لایه 2 اتریوم به نام انیگما (Enigma) به وجود آمد اما بعد تغییر نام داد و اکنون اولین پروژه رمزنگاری است که قرارداد هوشمند حافظ حریم خصوصی را ارائه می‌دهد. این قراردادها، قراردادهای مخفی (secret contracts) نامیده می‌شوند.
قراردادهای مخفی تمام جزئیات تراکنشهای انجام شده توسط آنها را مخفی میکنند، به این معنی که اعتبارسنج‌ها در بلاک چین نمی‌توانند آنها را ببینند. در قراردادهای مخفی از چیزی به نام توکن‌های مخفی (Secret Token) استفاده می‌شود که داده‌های تراکنش را به روشی مشابه مونرو محرمانه نگه می‌دارد. البته، به خاطر داشته باشید که ارز دیجیتال سکرت (SCRT) به خودی خود یک کوین حریم خصوصی نیست و در بلاک چین آن به صورت عمومی قابل مشاهده است. تراکنش محرمانه و حفظ حریم خصوصی با توکن‌های مخفی مورد استفاده در قراردادهای هوشمند مخفی به دست می‌آید.
بیم
آخرین کوین حریم خصوصی در لیست ما بیم (Beam) است. برخلاف زی کش، تراکنشهای بیم به طور خودکار خصوصی هستند به این معنی که خطر افشا شدن داده‌های فرستنده یا گیرنده در میان نیست. هیچ آدرس یا هیچ اطلاعات قابل ردیابی دیگری در بلاک چین آن ذخیره نمی‌شود. تراکنشهای محرمانه و دارایی‌های محرمانه دو مفهوم جدیدی هستند که پروژه بیم برای حفظ حریم خصوصی معرفی کرده است. این دو مفهوم امکان ایجاد انواع دارایی‌های دیجیتال جدید مانند ابزارهای وام و بدهی، دارایی‌های مستغلات یا ارزهای جدیدی را فراهم می‌کند که می‌توانند در پلتفرم بیم مبادله شوند.
سخن پایانی
تراکنش محرمانه راهی برای حل مشکل آسیب‌پذیری اطلاعات تراکنش‌ها و حریم خصوصی کاربران در بلاک چین است. حریم خصوصی ما حقی است که اگر اجازه بدهیم به راحتی از دست می‌رود یا از ما سلب می‌شود. ماهیت عمومی و شفاف بلاک چین میتواند اطلاعات ما را در دسترس نهادهای نظارتی و افراد ناباب قرار دهد اما Confidential Transactions یکی از ابزارهای مبارزه با این خطر است.
با این حال، تراکنش های محرمانه در مقابل مزایایی که دارند با مشکل بزرگ‌تری همراه هستند. ارزهای دیجیتال اغلب با مشکل مقیاس‌پذیری و توان عملیاتی در لایه پایه دست و پنجه نرم میکنند و اندازه تراکنشهای بزرگ‌تر برای همه جذاب نیست. با این حال، حامیان حریم خصوصی معتقدند برای گسترش بلاک چین و اینکه ارزهای دیجیتال بتوانند به عنوان پول قابل تعویض عمل کنند، ضروری است که با استفاده از Confidential Transactions مبالغ تراکنش و طرف‌های درگیر در تراکنش مخفی شوند.
تهیه شده در بیت 24
