| توجه: این مقاله با بهرهگیری از هوش مصنوعی ترجمه و تدوین شده، سپس تیم ما تمامی محتوا را بهدقت بررسی، راستیآزمایی و ویرایش کرده است تا از صحت و کیفیت آن اطمینان حاصل کند. هدف ما ارائه اطلاعات دقیق و بهروز به شماست. |
به گزارش بیتکوینیست (Bitcoinist)، محاسبات کوانتومی دوباره بهعنوان یک ریسک پایدار برای بیتکوین مطرح شده است. الکس تورن، رئیس تحقیقات گلکسی دیجیتال، این هفته در گفتوگویی با مایکل سیلور، رئیس هیئتمدیره شرکت مایکرواستراتژی، به این موضوع پرداخت؛ اندکی پس از آنکه سیلور در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۵ رساله «پرش کوانتومی بیتکوین» را در ایکس منتشر کرد.
سیلور نوشت: «محاسبات کوانتومی بیتکوین را نمیشکند، آن را سختجانتر میکند. شبکه ارتقا میدهد، کوینهای فعال مهاجرت میکنند، کوینهای گمشده منجمد میمانند؛ امنیت بالا میرود و عرضه کاهش مییابد.»
بهگفته او، موضوع بیش از آنکه درس رمزنگاری باشد، مسئله هماهنگی است: وقتی تهدید کوانتومی بهطور عمومی پذیرفته شود، واکنش اختیاری نخواهد بود و بیتکوین همان منطق ارتقای بقیه اقتصاد دیجیتال را دنبال میکند. او پیشبینی کرد دولت ایالات متحده پیمانکاران دفاعی را به استفاده از الگوریتمهای مقاوم در برابر کوانتوم ملزم میکند و پلتفرمهای بزرگ، کتابخانههای استانداردِ مقاوم را در دستگاههای مصرفی و هستههای مالی عرضه خواهند کرد؛ با مهلتهای مشخص و الزام بازاحراز هویت. از نظر سیلور، در این سناریو، گذار بیتکوین یک «مسئله ارتقای نرمافزاری» است نه بحران وجودی.
او افزود: «نسخه جدید را عرضه میکنند و میگویند لطفاً نرمافزار کلاینت را نصب و خود را مجدداً احراز کنید؛ ۳۰ یا ۹۰ روز وقت دارید… وگرنه بهخاطر حفظ امنیت، داراییتان را منجمد میکنیم.» سیلور تأکید کرد انگیزهها تعیینکنندهاند: مالکان داراییهای معنادار منطقی نیست که از ارتقایی که دسترسی به داراییشان را حفظ میکند صرفنظر کنند. بهگفته او، شبکه بیتکوین بر نرمافزار اجرا میشود و «ارتقای کوانتومی» با کتابخانههای رمزنگاری همسو با استانداردهای رایج انجام خواهد شد.
پیامد بازار از نظر او روشن است: کوینهایی که امکان مهاجرت دارند منتقل میشوند و کوینهایی که مالکانشان درگذشتهاند یا کلیدها گم شده، گیر میافتند. این امر هم سختگیری امنیتی است و هم شفافسازی درباره عرضه از دسترفته؛ رویدادی «انقباضی» که مرز بین BTC بازیافتپذیر و بازیافتناپذیر را برای قیمتگذاری مشخصتر میکند.
در پاسخ به انتقادِ دشواری هماهنگی در شبکههای غیرمتمرکز، سیلور گفت وقتی انگیزه کافی باشد، اجماع شکل میگیرد؛ همانطور که زنجیرههای تأمین و اکوسیستمهای دفاعی جهانی با وجود پراکندگی، تحت فشار هماهنگ میشوند. او زمانبندی را تنها تفاوت عملی با سیستمهای متمرکز دانست: بخشی از شبکه شاید در ۳۰ تا ۹۰ روز مهاجرت کند، اما همگرایی کامل احتمالاً طی یک تا دو سال رخ میدهد.
