پوزیشن معاملاتی چیست؟ چطور بهترین پوزیشن معاملاتی را ایجاد کنیم؟

پوزیشن معاملاتی (Trading Position) چیست؟ پوزیشن گرفتن در معاملات به چه معناست؟ اگر قصد ورود به بازارهای مالی مثل بازار ارزهای دیجیتال را دارید، این سوال‌ها برایتان پیش آمده است. در ترید و سرمایه گذاری، همه چیز به این بستگی دارد که چه پوزیشنی گرفته می‌شود. در این مقاله توضیح می‌دهیم که موقعیت معاملاتی به چه معناست، انواع پوزیشن معاملاتی چیست و در آخر ریسک‌های هر پوزیشن را بررسی می‌کنیم.

پوزیشن معاملاتی چیست؟

در معاملات، پوزیشن به معنای در اختیار داشتن یا فروش یک سهام، کالا، ارز دیجیتال یا دارایی دیگری است. وقتی یک تریدر یا سرمایه‌گذار خرید یا فروشی را با انتظار سود از نوسانات بعدی قیمت انجام می‌دهد، یک پوزیشن گرفته است.

هر پوزیشنی که باز می‌شود نهایتا در آینده‌ای دور یا نزدیک بسته خواهد شد. بسته به روندها و نوسانات بازار، یک موقعیت معاملاتی می‌تواند سودده یا زیان‌ده باشد؛ سود یا ضرر یک پوزیشن معاملاتی بر اساس تفاوت بین قیمتی که پوزیشن در آن باز شده و قیمتی که پوزیشن در آن بسته شده، تعیین می‌شود.

بازه زمانی بین باز و بسته شدن یک موقعیت معاملاتی دوره هولد آن است. این دوره هولد ممکن است بسته به ترجیح سرمایه‌گذار و نوع دارایی بسیار متفاوت باشد. برای مثال، تریدرهای روزانه معمولاً پوزیشن‌های معاملاتی را در همان روزی که باز می‌کنند، می‌بندند، در حالی که یک سرمایه‌گذار بلندمدت ممکن است یک پوزیشن خرید را سال‌ها بعد از باز کردن آن، ببندد.

پوزیشن‌ها می‌توانند سفته‌بازی باشند، با هدف کاهش ریسک باشند یا نتیجه طبیعی یک کسب و کار. برای مثال، یک سفته‌باز می‌تواند پوند انگلیس یا اتریوم (ETH) را با این فرض که ارزش آن بیشتر خواهد شد بخرد؛ این یک پوزیشن سفته‌بازی یا گمانه‌زنی روی قیمت است. با این حال، یک شرکت آمریکایی که با بریتانیا تجارت دارد، ممکن است درآمد خود را به صورت پوند دریافت کند که باعث می‌شود یک پوزیشن لانگ طبیعی نسبت به پوند داشته باشد.

پوزیشن تریدینگ

گفتنی است که اصطلاح مشابهی به نام معاملات پوزیشن یا پوزیشن تریدینگ (Position Trading) وجود دارد که نباید با مفهوم موقعیت معاملاتی اشتباه گرفته شود. معامله پوزیشن که معامله خرید و هولد (Buy & Hold) نیز نامیده می‌شود یک استراتژی سرمایه‌گذاری است که در آن تریدر یک دارایی می‌خرد و آن را با هدف کسب سود برای چند ماه یا حتی چند سال نگه می‌دارد. معاملات Position با استراتژی هولد شباهت دارند اما یک تفاوت دارند؛ اینکه هولدرها عموما دارایی خود را برای مدت طولانی‌تری نگه می‌دارند.

انواع پوزیشن معاملاتی

یک موقعیت معاملاتی می‌تواند بسته به جهت حرکت قیمت لانگ (Long)، شورت (Short) یا خنثی (Neutral) باشد. ابتدا درباره دو پوزیشن لانگ و شورت توضیح می‌دهیم.

پوزیشن لانگ

پوزیشن معاملاتی لانگ که پوزیشن خرید (Buy) نیز نامیده می‌شود شامل خرید یک سهام، ارز دیجیتال، قرارداد آپشن و… است. پوزیشن‌های لانگ با افزایش قیمت سود می‌کنند و با کاهش قیمت زیان می‌کنند. برای مثال، اگر تریدری 3 بیت کوین (BTC) خریداری کرده باشد، یک پوزیشن لانگ گرفته است، به این معنا که انتظار دارد قیمت بالا برود.

موقعیت معاملاتی لانگ اغلب زمانی اتخاذ می‌شود که یک معامله‌گر معتقد باشد یک دارایی کمتر از ارزش واقعی خود قیمت‌گذاری شده است و پتانسیل بالایی برای رشد دارد. این نتیجه‌گیری می‌تواند بر اساس عوامل مختلفی مانند اخبار مثبت، روندهای مطلوب بازار و دیگر موارد باشد. معامله‌گران همچنین ممکن است در مورد دارایی‌هایی که اخیرا اصلاحی را تجربه کرده‌اند، موقعیت‌های لانگ داشته باشند، به این امید که قیمت مجددا افزایش یابد.

پوزیشن شورت

پوزیشن معاملاتی شورت که پوزیشن فروش (Sell) نیز نامیده می‌شود به معنای فروش یک دارایی است و زمانی سود می‌کند که دارایی زیربنایی کاهش قیمت داشته باشد. اگر تریدر نامبرده 3 بیت کوین خود را بفروشد، پوزیشن شورت گرفته است، به این معنا که انتظار دارد قیمت BTC کاهش یابد.

موقعیت‌های شورت اغلب زمانی اتخاذ می‌شوند که معامله‌گر معتقد باشد یک دارایی خاص بیش از ارزش خود قیمت‌گذاری شده و پتانسیل کمی برای رشد دارد. تریدرها ممکن است در مورد دارایی‌هایی که دچار هایپ قیمت شده‌اند، پوزیشن معاملاتی شورت یا سل بگیرند زیرا انتظار دارند قیمت دارایی در نهایت سقوط کند.

پوزیشن خنثی

نوع سومی از موقعیت معاملاتی به نام پوزیشن خنثی یا دلتا خنثی (Delta Neutral) وجود دارد. پوزیشن خنثی در واقع یک استراتژی معاملاتی است که در آن سرمایه‌گذار یا تریدر بی‌تفاوت به جهت حرکت بازار یا حرکت قیمت یک دارایی پوزیشن می‌گیرد. این به معنای آن است که تریدر روی بالا یا پایین رفتن قیمت دارایی شرط نمی‌بندد بلکه قصد دارد از فاکتورهای دیگری مثل نرخ بهره، زوال زمانی (Time Decay) و عوامل دیگر سود بگیرد.

برای مثال، یک تریدر ممکن است با هولد همزمان قرادادهای آپشن خرید و فروش یک دارایی، پوزیشن خنثی بگیرد. در این حالت، قیمت هدف و تاریخ انقضا هر دو قرارداد خرید و فروش یکی است. این به تریدر اجازه می دهد در صورت حرکت قابل توجه قیمت در یک جهت سود ببرد و در عین حال اگر قیمت نسبتا ثابت بماند زیان خود را محدود کند.

استفاده از اهرم در موقعیت معاملاتی

معامله‌گران علاوه بر گرفتن پوزیشن لانگ یا شورت، می‌توانند با استفاده از اهرم معامله، اندازه پوزیشن خود را افزایش دهند. اهرم به تریدرها اجازه می‌دهد تا با استقراض وجوهی از صرافی یا کارگزار، موقعیت معاملاتی بزرگ‌تری نسبت به موجودی حسابشان بگیرند. این استراتژی می‌تواند سود آنها را بیشتر کند، اما ریسک زیان را نیز افزایش می‌دهد، زیرا زیان‌ها نیز به همان نسبت اهرم بزرگ می‌شوند. هنگام معامله با اهرم، مهم است که از تکنیک‌های مدیریت ریسک مناسب، مانند تعیین حد ضرر (Stop Loss) استفاده کنید.

پوزیشن معاملاتی باز و ریسک‌های آن

یک پوزیشن معاملاتی باز به این معناست که سرمایه‌گذار در معرض نوسانات بازار قرار دارد. دقت داشته باشید که موقعیت معاملاتی باز هم می‌تواند به معنای هولد یک دارایی خریداری شده باشد و هم می‌تواند به معنای عدم بازخرید دارایی باشد که قبلا فروخته شده است. چیزی که یک موقعیت معاملاتی لانگ را زیان‌ده می‌کند کاهش قیمت یک دارایی است و از آن سو، چیزی که یک پوزیشن معاملاتی شورت را زیان‌ده می‌کند افزایش قیمت دارایی مورد نظر است.

مقدار ریسکی که با یک پوزیشن معاملاتی باز همراه است به سایز آن پوزیشن بستگی دارد. به طور کلی، دوره‌های طولانی نگه داشتن یک دارایی ریسک بیشتری دارند زیرا سرمایه‌گذار بیشتر در معرض رویدادهای غیر قابل پیش‌بینی مارکت قرار می‌گیرد.

پوزیشن‌های معاملاتی با ریسک‌های مختلفی از جمله ریسک بازار و ریسک اهرمی همراه هستند. ریسک بازار ریسک زیان دیدن به دلیل تغییر در ارزش دارایی مورد معامله است. این می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله تغییرات در احساسات بازار، شرایط اقتصادی و… باشد.

ریسک اهرمی، ریسک زیان دیدن به دلیل استفاده از اهرم است. همانطور که گفته شد اهرم به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا پوزیشن بزرگ‌تری بگیرند، اما این ریسک زیان را نیز به نسبت اهرم افزایش می‌دهد.

تنها راه برای کاهش قرارگیری در معرض بازار بستن یک پوزیشن یا استفاده از یک استراتژی پوشش ریسک در مقابل پوزیشن‌های بازار است. نکته قابل توجه این است که بستن یک پوزیشن شورت مستلزم خرید مجدد دارایی فروخته شده است در حالی که بستن یک پوزیشن لانگ به معنای فروش دارایی هولد شده است.

بستن موقعیت معاملاتی

برای اینکه از یک پوزیشن باز خارج شوید باید آن را ببندید. همانطور که گفته شده بستن پوزیشن لانگ شامل فروش است و بستن پوزیشن شورت به معنای خرید است؛ بنابراین بستن یک موقعیت معاملاتی شامل عکس آن عملی است که هنگام باز کردن پوزیشن انجام شده است.

تفاوت بین قیمتی که در آن یک پوزیشن باز شده و قیمتی که در آن بسته شده به معنای سود یا زیان خالص در آن پوزیشن است. پوزیشن‌ها می‌توانند به دلایل متفاوتی بسته شوند، مثلا برای اینکه سودی را نقد کنند، جلوی ضرر را بگیرند یا قرارگیری در معرض بازار را کاهش دهند.

همچنین، یک پوزیشن معاملاتی ممکن است به شکل غیراختیاری توسط کارگذار یا پلتفرم معاملاتی بسته شود. این اقدام لیکوئید شدن (Liquidation) نامیده می‌شود. برای مثال، در معاملات اهرم‌دار اگر وثیقه یک معامله به خطر بیفتد، کارگزاری ممکن است برای جلوگیزی از زیان خود آن پوزیشن را ببندد. این نوع بسته شدن موقعیت معاملاتی لیکوئید شدن اجباری (Forced Liquidation) نامیده می‌شود.

همچنین وقتی یک پوزیشن معاملاتی تاریخ انقضا دارد (مثلا برای قراردادهای آپشن) بستن پوزیشن غیر ضروری است. در چنین مواردی، بسته شدن موقعیت به محض سررسید قرارداد آپشن خودبه‌خود اتفاق می‌افتد.

سود و زیان هر پوزیشن معاملاتی

سود و زیان احتمالی موقعیت‌های معاملاتی به عوامل مختلفی از جمله اندازه پوزیشن، اهرم استفاده شده و نوسان دارایی مورد معامله بستگی دارد. اگر معامله‌گر یک پوزیشن لانگ روی ارز دیجیتال بیت کوین داشته باشد و قیمت BTC افزایش یابد، می‌تواند با فروش آن به قیمت بالاتر سود بگیرد. برعکس، اگر قیمت بیت کوین کاهش یابد، در صورت فروش آن روی قیمتی کمتر از قیمت خرید، متحمل ضرر خواهد شد.

اگر معامله‌گر یک موقعیت فروش یا پوزیشن معاملاتی شورت داشته باشد و قیمت دارایی کاهش یابد، می‌تواند با بازخرید دارایی روی قیمت پایین‌تر، سود بگیرد. برعکس، اگر قیمت دارایی افزایش یابد، در صورت خرید دارایی با قیمتی بالاتر از قیمت فروش، متحمل ضرر می‌شود.

استراتژی‌های پوزیشن گرفتن در معاملات

سرمایه‌گذاران و معامله‌گران از استراتژی‌های مختلفی برای پوزیشن گرفتن یا همان خرید/فروش یک دارایی استفاده می‌کنند. در زیر برخی از استراتژی‌های رایج برای اتخاذ یک پوزیشن معاملاتی را به طور خلاصه معرفی می‌کنیم:

1. تحلیل تکنیکال (Technical Analysis): تریدرهای تکنیکال از چارت‌ها و سایر شاخص‌های تکنیکال برای شناسایی الگوها و روندهای حرکت قیمت استفاده می‌کنند. این به آنها کمک می‌کند نقاط ورود و خروج بالقوه به یک معامله را پیدا کنند.
2. تحلیل فاندامنتال (Fundamental Analysis): تریدرهایی که از تحلیل بنیادی استفاده می‌کنند داده‌های اقتصادی و مالی را برای ارزیابی آینده یک بازار، شرکت یا دارایی بررسی می‌کنند. این کار به تخمین ارزش آتی دارایی زیربنایی کمک خواهد کرد.
3. معامله مبتنی بر اخبار (News-Based Trading): معامله‌گرانی که از ترید مبتنی بر اخبار استفاده می‌کنند، خبرها و رویدادهایی را که می‌توانند بر بازارهای مالی تاثیر بگذارند، از جمله اعلامیه‌های بانک‌های مرکزی، نرخ بهره، رخدادهای ژئوپلتیک و … را زیر نظر می‌گیرند. این کار به آنها کمک می‌کند فرصت‌های ترید کوتاه‌مدت را شناسایی کنند.

از دیگر استراتژی‌های مورد استفاده برای پوزیشن گرفتن می‌توان به تحلیل احساسات بازار (Market Sentiment) و معاملات خودکار یا الگوریتمی (Algorithmic Trading) اشاره کرد.

به خاطر داشته باشید که نمی‌توان هیچ یک این استراتژی‌ها را به دیگری برتری داد و راهکاری که مناسب همه باشد وجود ندارد. معامله‌گران بر اساس اهداف خود، سطح تحمل ریسک و شرایط بازار ممکن است رویکردهای مختلفی را برای پوزیشن‌های معاملاتی خود اتخاذ کنند. تریدرهای موفق اغلب استراتژی‌های متفاوت را ترکیب می‌کنند و در نهایت استراتژی خود را بسته به تغییر شرایط بازار تعدیل می‌کنند.

سخن پایانی

به طور خلاصه، پوزیشن گرفتن به معنای خرید یا فروش یک دارایی است و معامله‌گران بسته به دید خود از بازار یک موقعیت معاملاتی را اتخاذ می‌کنند. پوزیشن معاملاتی لانگ به معنای خرید یک ارز دیجیتال (یا هر دارایی دیگری) با این انتظار است که قیمت آن افزایش یابد، در حالی که موقعیت معاملاتی شورت شامل فروش یک ارز دیجیتال با این انتظار است که قیمت آن کاهش یابد. قبل از ورود به یک پوزیشن معاملاتی، معامله‌گران باید درک روشنی از استراتژی معاملاتی خود، از جمله نقاط ورود و خروج و برنامه مدیریت ریسک داشته باشند.

تهیه شده در بیت 24